Aan het einde van zijn inleiding tot dit boek schrijft de bekende professor in de parapsychologie professor ten Haeff:
Het geval Rosemary Brown vereist een systematisch en nauwgezet onderzoek door in groepsverband samenwerkende academici van verschillende studierichting. Tot dusver is het daar niet van gekomen. En daarom kunnen wij momenteel niet verder gaan dan erkennen, dat het geval Rosemary Brown een interessant parapsychologisch probleem is. Slagen wij er in het op te lossen dan zal waarschijnlijk blijken dat Kant ongelijk had toen hij in paragraaf 48 van zijn Prolegomena schreef dat de ‘der Tod des Menschen das Ende aller Erfahrung ist was die Seele als einen Gegenstand derselben betrifft.’

Dat is nogal wat voor een wetenschapper die daarmee voor de tweede keer zijn nek uitsteekt (eerder deed hij dat al door de paragnost Gerard Croiset veel aandacht te geven en met hem te experimenteren), iets wat hem door veel wetenschappers niet in dank werd afgenomen.

Wie was Rosemary Brown
Wie was toch die Rosemary Brown dat ze zoveel losmaakte en de aandacht val de wetenschap op zich gericht kreeg?
Rosemary Brown was een heel eenvoudige, Engelse vrouw zonder al te veel begaafdheden. Na de dood van haar man bleef ze, met haar kinderen tamelijk arm achter en had moeite de touwtjes aan elkaar te knopen. Op een dag verscheen de componist Liszt aan haar. Hij gaf haar, een zeer matig pianiste, nieuwe composities door. Daarna kwam hij vaker. Soms moest ze de composities al spelend opschrijven, een andere keer dicteerde hij het haar rechtstreeks op papier omdat zij het werk simpelweg niet kon spelen. Haar hand werd dan overgenomen.

Na Liszt kwamen er anderen: Chopin, Schubert, Bach, Brahms, Ravel maar ook de pianist/componist Rachmaninoff en nog veel meer componisten. De een kwam wat vaker dan de ander, maar allemaal kwamen ze nieuw werk brengen dat Rosemary zo goed en zo kwaad mogelijk uitwerkte. Na verloop van tijd werd dit een dagtaak. Ze kreeg er bekendheid mee en met die bekendheid verwierf ze zich tevens een bescheiden verbeterde leefsituatie. Maar het bleef een eenvoudige vrouw met in feite maar één talent: het zich (juist door die eenvoud) volkomen kunnen openstellen voor de bezoekers van gene zijde zodat ze zich konden manifesteren.

Onderzoek
Rosemary werd door wetenschappers gevolgd en grondig onderzocht. Niemand was in staat ook maar iets van het wonder af te doen. Rosemary bleek volkomen integer en tegelijkertijd ook zo weinig bekwaam dat men kon uitsluiten dat ze de composities zelf maakte. Musicologen bevestigden van elk werk dat het sterk leek op bestaand werk van de desbetreffende componist. De wereld stond perplex. Ook in Nederland verscheen ze op de TV en wel in het programma zienswijze, daar toe uitgenodigd door de filmcriticus Bob Bouber. Van de composities verscheen een plaat bij Philips. Mensen met een PC kunnen stukjes daarvan beluisteren op Youtube.

Waarom kwamen die componisten?
Franz Liszt vertelde aan Rosemary dat ze dit deden op de mensheid een hart onder de riem te steken en hoop te geven door hen te laten zien dat er meer was tussen hemel en aarde. En passant gaf hij haar veel informaties over de manier waarop de zaken aan gene zijde zijn geregeld. Dat levert interessante passages op. De componisten werkten aan gene zijde hard en in teamverband om deze missie goed te volbrengen.

Het boek
Het boek werd door Rosemary zelf geschreven. De taal is eenvoudig. De structuur ontbreekt deels doordat de stukjes levensbeschrijving en de bezoeken van componisten wat dooreen geweven worden. Het boek leest daardoor als een vrij gemakkelijk verteld verhaal waarin de verteller vaak net zo verbaasd is als de lezer.

Een echte aanrader voor de ware liefhebber van esoterische boeken.