We zoeken nog steeds iemand die de Pariodiek van mij kan en wil overnemen. In eerste opzet is ons orgaan in het leven geroepen om de leden in kennis te stellen dat er weer een interessante lezing aan komt en dat doet de Pariodiek nog steeds. We vragen vaak aan de spreker een stukje te sturen en anders downloaden we het van internet.
Om de leden, die niet naar de vorige lezing konden, op de hoogte te stellen hoe het was en dat ze eigenlijk wel heen hadden moeten gaan als we het inderdaad een mooie avond
vonden, zijn we bezig gegaan met het schrijven van een verslagje van de avond. Dat was in het begin niet zo makkelijk, maar al doende leert men en vooral als je af en toe eens een complimentje krijgt, komt het zelfvertrouwen vanzelf en dat is het halve werk.
Het stukje van de voorzitter moest ik vroeger overtikken van een kladje. Nu kun je het zo kopiëren van een mailtje van die voorzitter.
Er zijn wel eens mededelingen vanuit het bestuur. Die krijg je gewoon in de bestuurs-vergadering, die ongeveer een keer per maand gehouden wordt.
En dan zijn er de stukjes, die leden mogen inbrengen. In de loop der tijd is Martine een graag geziene schrijfster van interessante stukjes, die ze steeds zo uit haar mouw lijkt te schudden. Het is dan wel goed haar een week voor je het stukje nodig hebt, een seintje te geven.
Eigenlijk dus een fluitje van een cent te meer omdat ik aanbied om mijn ervaringen te delen en te helpen bij de eerste uitgaven die je doet. Niet dat je het allemaal op dezelfde manier moet doen. Je eigen inbreng is maatgevend.
Het zou misschien goed zijn als er weer een andere vrijwilliger is, die naar alle (of bijna alle) lezingen gaat en die het stukje wil maken over de lezing. Dat zou je dan onderling kunnen afspreken wanneer wie wat doet.
Je ziet: het is allemaal zo flexibel als wat.
Het enige wat vast staat is: ons orgaan moet doorgaan. Zonder zijn we geamputeerd!
Joop