Het kan raar lopen hier op aarde.
Voor november hadden we Christiane Beerlandt bereid gevonden weer naar ons toe te komen om een lezing te houden. Het is al weer meer dan 6 jaar geleden dat ze bij ons was. Haar komst is toen niet ongemerkt voorbij gegaan. Het was bijzonder druk die avond en dat was niet voor niets. Christiane is een bijzondere vrouw met een zeer bijzondere missie.
Jammer dat hieraan zo plotseling een einde kwam. Christiane is na een kort ziekbed deze zomer overleden.
Het is flauw om te zeggen dat we als parapsychologische vereniging kunnen verwachten dat ze evengoed nog kan komen maandag, dus dat doen we maar niet.
We zijn heel gelukkig, haar vriend en metgezel bereid te hebben gevonden in haar plaats de lezing te geven. Het zal een heel andere lezing worden, maar wij denken dat hij als arts zijnde ons heel veel kan vertellen over Christiane haar werk en over ziekte en gezondheid in het algemeen. We zouden hem tevens aan de tand kunnen voelen waarom hij wel waarde hecht aan haar denkbeelden en veel “normale artsen” niet.
We hopen dat het een avond zal worden om nooit te vergeten.
Onze vereniging heeft ook nog steeds onze volledige aandacht nodig. In januari gaan we onze nieuwe voorzitter kiezen. Een kandidaat heeft zich al aangediend en zal zich later in deze Pariodiek voorstellen. Denk nu niet: o we hebben er al een dus ik hoef niet meer, want dan is er niets meer te kiezen in januari.
En laten we niet vergeten dat ons orgaan ook vernieuwing behoeft in de vorm van een nieuwe redacteur, die dan ook naar eigen inzicht de Pariodiek kan vullen. Een modern jasje zou ons niet misstaan denk ik. En je hoeft het niet eens heel bijzonder te doen om af en toe eens een complimentje te krijgen van een van onze leden. Kijk maar naar mij!
Het is dus echt dankbaar werk, maar inderdaad, werk blijft het.
Joop