Terugblik lezing maandag 14 december 2015
Marnix begon met een lachsessie in zijn eentje, terwijl wij in meditatie waren. Voor mij klonk het een beetje gemaakt, zodat hij mij er niet mee aanstak.
Daarna ging het beter. Door elkaar aan het lachen te brengen begon je zelf ook echt te lachen zodat je daarmee de ander weer een zetje gaf. Zo ging dat heen en weer, zoals toen we later door elkaar heen gingen lopen en we steeds iemand tegenkwamen, die ook een lach op het gezicht had. Het leek ook wel steeds makkelijker te gaan om met de anderen mee te lachen te meer omdat er een mevrouw bij was die echt niet meer op kon houden. Ik denk dat ze later in haar bed nog steeds lag te schuddebuiken. Bij ons was ze een gangmaker, waarvan je zou kunnen denken dat Marnix haar zelf had meegenomen, als je niet beter wist.
Na de pauze werd het helemaal een vrolijke boel. Een van ons gaf de reden op waarom diegene zou moeten worden toegelachen en kwam dan met dat gevoel tussen twee rijen door lopen om toegelachen te worden. Daarvan waren er twee die een wat minder positieve reden hadden opgegeven en daarom onder hoongelach tussen ons doorgingen. Gelukkig is niemand in huilen uitgebarsten, zodat ook dat minder positieve gelach ons weer deed lachen.
Daarna leek het mijn beurt. Er moest iemand jarig zijn en na enig rondkijken begon iemand te roepen: Joop. Dat was niet aan dovemansoren besteed en al snel riep iedereen: Joop. Ik kon niet achterblijven dus toen iedereen het eens was besteeg ik de stoel zodat ik kon worden toegezongen. In drie groepen werd er overlegd hoe ik op een ludieke manier kon worden toegezongen. Het ergste was dat ik de groepen moest jureren en laat dat niet aan mij over! Ze waren alle drie even goed, zodat niemand teleurgesteld naar huis hoefde.
We hadden een vrolijke avond gehad, waarbij ik wel de gedachte heb: zou Marnix het de volgende keer weer klaarspelen? Ik denk dat hij dan toch weer met andere voorstellen en sketches moet komen.
Joop
Op zijn 16e was Marnix al basketbaltrainer en het werken met groepen zette zich vanaf 2008 sterker door. Gaandeweg ontwikkelde hij zich tot onder meer een veelzijdig trainer/facilitator en spreker.
Marnix Lamers geeft unieke impulsen aan groepen door middel van zijn lachworkshops, maar ook in verander- en co-creatieprocessen van organisaties. Zo begeleidt hij dynamische sessies waarin mindset-change, bewustwording en verbetering van onderlinge communicatie centraal staan.
‘Werken aan verbinding’ is daarbij het motto: een cultuur en klimaat van verbinding, bewustzijn, een gezondere mindset. Deze tijd van enorme verandering vraagt innovatie. Oude methodes knellen steeds meer. Alleen nieuw bewustzijn creëert duurzaam nieuwe oplossingen, zoals Einstein al aangaf. Speelsheid helpt daarbij.