Helderziendheid in ruimte en tijd – Gijsbert van der Zeeuw

De schrijver
Gijsbert de Zeeuw (1912-1981) kwam oorspronkelijk uit de drukkerswereld. Al vroeg kwam hij er achter dat hij gaven had op het gebied van de psychometrie. Vanaf 1947 was hij ‘beroeps.’ Voorts schreef hij een aantal boeken van wie er drie in de bibliotheek zijn opgenomen.
Een van de in het oog springende feiten is dat hij (en daarmee staat hij op één lijn met Jozef Rulof) naarmate zijn inzichten vorderden, steeds meer afstand nam van de kerk, maar… niet van het geloof. Hij was een sterk voorstander van samenwerking tussen de wetenschap en het geloof (lees o.a. psychometristen).
Zijn boeken ademen gedrevenheid, kennis maar ook bescheidenheid. Hij zal niet beweren dat iets door hem is bewerkstelligd. In tegendeel: als hij met succes iemand heeft kunnen helpen, dan is dat altijd met en door de hulp van geesten die boven hem staan.Zijn integriteit wordt nog eens bevestigd door het feit dat hij sinds het begin van de zeventiger jaren weer terugkeerde naar de drukkerij omdat hij zich niet goed voelde bij het psychometreren als beroep.

Wat  krijgen we in dit boek allemaal voorgeschoteld?
De schrijver neemt ons mee op een spannende zoektocht door… onszelf en de ons omringende spirituele wereld. Hij vertelt wat hij in zijn praktijk aan situaties is tegengekomen en hoe hij deze met vallen en opstaan leerde herkennen en beheersen. Ook gaat hij uitgebreid in op de fenomenale krachten die de spirituele wereld beheersen, hoe ze werken en hoe het komt dat hij daardoor bepaalde zaken kan waarnemen. De belangrijkste vraag (naar mijn smaak): zetelt het geheugen wel als orgaan in de mens, of juist daar buiten? wordt door hem uitgebreid behandeld en… beantwoord.

Het is niet doenlijk in kort bestek alles te beschrijven. Bovendien moet u zich ook een beetje door het boek laten verrassen. Hieronder dus alleen wat aspecten uit de eerste zes hoofdstukken. Daar ligt het zwaartepunt.

Consultant versus psychometrist. Hoe werkt het?
Gedurende zijn leven beleeft de mens zijn gebeurtenissen via de zintuigen. Hij trekt zijn conclusies en bewaart deze in zijn geheugen of in zijn onderbewustzijn. Naarmate zijn leven vordert groeit dat aantal gebeurtenissen zodat de mens steeds meer ervaren wordt. De gebeurtenissen laten zich vertalen in elektrische ladingen of stralingsvelden die liggen op verschillende golflengten (trillingen).  Het geheugen is in staat deze trillingen vast te houden en ze, indien nodig naar het bewuste denken te zenden. De psychometrist kan zich op dit geheugen afstemmen. Deze afstemming gaat gemakkelijker naarmate hij bepaalde zaken zelf ook beleefd heeft. Hij zit dan op dezelfde golflengte. Is er sprake van een afstemming tussen het geheugen van de psychometrist en dat van de consultant, dan spreekt men van een ik-verbinding waarbij de psychometrist de herinnering beleeft als was deze van hemzelf. Zijn geheugen krijgt daardoor een enorme verbreding. Daarbij moet hij er voor oppassen dat hij op tijd weer loskomt van de andere ik. Een te sterke binding zou betekenen dat hij de gevoelens van de ander dan te veel overneemt. Er zou zelfs een persoonsverwisseling kunnen plaatsvinden. De psychometrist vangt overigens niet alleen de bewust beleefde- maar ook onbewust beleefde gebeurtenissen op. De consultant zal deze dan niet altijd meteen herkennen.

Werkelijk beleefde gebeurtenissen doen zich voor als scherpe filmbeelden. Dingen die niet echt gebeurd zijn (denk aan angsten) manifesteren zich als beeldloze gedachten. Toch hebben zich deze gedachten zich ergens gemanifesteerd want anders zou de psychometrist ze niet kunnen opvangen.
Het contact tussen psychometrist en consultant kan ook op afstand plaatsvinden

Waar zetelt het geheugen?
Lange tijd heeft de schrijver zich afgevraagd: als ik in verbinding ben, met wie of wat ben ik dan in verbinding. Is het de inductor (de foto, de ring etc), is het de consultant? Of is het iets anders?
Aan de hand van een aantal gevallen (waarin hij dingen ziet waarvan de consultant met geen mogelijkheid van kan weten) concludeert hij dat de inductor de capaciteit heeft om een gebeurtenis met een zekere emotionele inslag, op te slaan. De psychometrist die de inductor in handen krijgt vangt deze gebeurtenis op. Deze ontrolt zich voor hem in een flits. Het lijkt nog het meest op een snelle film.

Een voorbeeld uit het verre verleden.
Een man heeft een steen opgeraapt op vakantie in Egypte. De Zeeuw houdt de steen vast. In een flits ziet hij beelden uit de oudheid. Hij is IN een slavendrijver. Vervolgens ontwikkeld zich een situatie.
De Zeeuw concludeert hier:
De consultant kan dit nooit geweten hebben. Hij heeft alleen een steen opgeraapt. Kennelijk is het verhaal dus als het ware in de steen opgeslagen en daar bewaard. Door de steen vast te pakken krijgt hij een hedenverbinding met de (allang dode) slavendrijver. Maar staat hij nu in verbinding met  het geheugen van de steen of van die slavendrijver?
Verder redenerend concludeert hij dat herinneringen niet gebonden kunnen zijn aan een bepaald orgaan in het lichaam van een leven mens, maar dat de gebeurtenissen zich afdrukken buiten de mens en/of het voorwerp, in een bepaalde materie die lange tijd in stand blijft. De gebeurtenis wordt, zo lijkt het, vastgelegd in een onzichtbare materie die op zichzelf bestaat. Z. noemt dit het etherisch-dubbel.

De psychometrist en de vrije wil
Niet alleen het verleden maar ook de toekomst is zichtbaar voor de psychometrist. Maar als alles al vastligt, heeft de mens dan nog wel een vrije wil?  Het antwoord is (gelukkig): ja.
Het leven is als een snelweg van A (geboorte) naar B (dood). Daartussen in doet de mens vele steden aan die hij van te voren niet kent. Bepaalde steden zijn vooraf bepaald. Die moet hij hoe dan ook aandoen. Natuurlijk is de mens is vrij een andere weg te kiezen om zo een moeilijk doel te omzeilen. Dat kan. Maar dan toch zal hij in een later stadium die stad moeten aandoen. Diep in iedereen ligt de goede route besloten. Dat is de kortste weg. Vermijdend gedrag verlengt in feite het lijden van de mens.
Voorbeeld:
Aan een vrouw wordt voorspeld dat ze op een bepaald een man zal ontmoeten die haar ten huwelijk zal vragen. Maar deze man is niet geheel eerlijk over zijn financiële positie. Daarom wordt haar geadviseerd, trouw niet met hem. De vrouw komt er achter dat de man oneerlijk was. Toch houdt ze van hem. Ze komt bij de Zeeuw. Deze zegt: hier is uw vrije wil: u kunt zeggen: ik trouw niet met je. U kunt ook besluiten het wel te doen. Maar u kunt ook zeggen: ik weet dat je niet eerlijk was over je financiële situatie. Maar beloof me dat je voortaan eerlijk zal zijn. Dan trouw ik toch met je en dan komen we er samen wel uit.

Bewonderend filosofeert de Zeeuw dat er toch wel  een enorme intelligentie aanwezig moet zijn die alles uitdenkt, projecteert en waaraan alles moet gehoorzamen maar die toch ruimte schept voor eigen keuzes (de vrije wil). 

Het boek
De Zeeuw beschrijft zijn zienswijze en ervaringen (zeg maar: zijn persoonlijke zoektocht) niet altijd even gemakkelijk (want daar leent het onderwerp zich ook niet voor) maar altijd boeiend. Daarbij maakt hij gebruik van een groot aantal praktijkvoorbeelden zodat de lezer op een inzichtelijke manier voetje voor voetje door de materie wordt geleid.

In de hoofdstukken 7 t/m 13 neemt hij ons mee naar de sferen, laat ons zien hoe deze in elkaar zitten, welke zielen er in welke sfeer komen en natuurlijk, hoe een mens, die streeft naar hoger sferen, zover kan komen. Op deze hoofdstukken wordt hier niet nader ingegaan. Maar lees ze vooral: het is fascinerende materie.