Jaren geleden, na het lezen van de 7 Spirituele Wetten van Deepak Chopra, was er voor mij maar één ding belangrijk: het uitvinden wat mijn Dharma was. Ik moest er achter zien te komen wat mijn doel in dit leven was en wat mijn unieke talent was, want dan zou ik, volgens de zevende wet van Deepak, gelukkig worden. Omdat ik dan op 1 lijn met mijn levensdoel op aarde zou zitten.
Nu heb ik een lastig kantje aan mijn karakter zitten, volgens mij ingegeven door mijn ascendant Weegschaal, en dat is twijfel. Vandaar dat ik het gemakkelijker zou vinden om een helderziende tegen te komen die mij gewoon in klare taal even zou meedelen wat mijn Dharma was. Maar ja, waar vind je zo een helderziende, ten slotte is de wereld vol van mensen die denken dat ze helderziend zijn, vind dan maar eens een echte.

Op een dag kwam ik bij mijn toenmalige homeopaat en hij vertelde mij over een ongelooflijke vrouw die zijn vereniging had uitgenodigd en waar ik waarschijnlijk ook veel interesse in zou hebben. Hij nodigde mij voor de bijeenkomst uit, ook al was ik geen homeopaat. Daarvoor ben ik hem nog steeds dankbaar.
Zo woonde ik dus ongeveer 14 jaar geleden voor het eerst een bijeenkomst met Christiane Beerlandt bij. Een ongelooflijke ervaring.
Thuisgekomen belde ik mijn goede vriend Jacques, die in Brussel woont, en vertelde hem over Christiane. Jacques was onmiddellijk geïntrigeerd. Hij vond uit waar de volgende lezing van Christiane was en ging er heen. Nu is Jacques een zeer charismatische en aimabele man. Een man van de wereld, maar zonder kapsones, charmant, voorkomend, elegant. Er zijn geen woorden voor Jacques, mijn dochter omschreef hem laatst als een George Clooney, maar dan Frans. Jacques was dus naar een lezing met Christiane geweest en had met haar en haar man Dirk een gesprekje gehad. Daarbij vertelde hij dat hij een Nederlandse vriendin had die erg graag met haar kennis zou willen maken en of dat wellicht mogelijk was. Het antwoord was ja.
Een paar weken later reden Erik en ‘moi’ naar België om een lezing van Christiane bij te wonen en aan het eind van de lezing zou ik met haar mogen spreken. In die tijd schreef ik voor wat tijdschriften en ik wilde graag over haar schrijven. Maar mijn eigenlijk doel was om haar te vragen om mij mijn levensdoel te vertellen, want Christiane stond in directe verbinding met de Bron van het Al en ik brandde van verlangen om haar die vraag te stellen.

Afijn, aan het eind van de lezing bracht Jacques Erik en mij naar Christiane en mocht ik met haar praten. In feite ging dat heel gemakkelijk. Misschien denkt u, door de manier waarop ik het nu schrijf dat het praktisch om een audiëntie ging, maar dat was niet zo. Ze was juist heel bescheiden en toegankelijk en misschien wel verlegener dan ik. Ik stelde wat vragen over haar en hoe zij zo de Sleutel tot Zelfbevrijding had geschreven en op die vragen gaf Christiane mij uitgebreid, maar bescheiden antwoord. Zij had nog geen fractie, nog geen sprankje kapsones. Aan het einde van het gesprek stelde ik haar mijn vraag. En Christiane lachte zo vriendelijk, maar heel beslist zei ze dat het niet aan haar was om mij mijn levensdoel te vertellen, maar aan mij om het te ontdekken. Ze was er zeker van dat ik het zou vinden, maar zij ging het mij niet vertellen.
Ik was niet eens teleurgesteld, integendeel, ik vond het een teken van haar integriteit.

Daarna zijn we nog naar vele lezingen van haar geweest. Zelfs nodigden wij haar bij de Vereniging uit en ik ben er zo blij om te kunnen zeggen dat dit de avond is geweest waar de meeste mensen van buiten op af zijn gekomen. Ik had het in mijn column geschreven en de zaal stroomde helemaal stampvol. Het was geweldig.

Daarnaast zijn Erik en ik nog bij Christiane thuis geweest in Oostende waar zij toen woonde, omdat zij iemand zocht om haar boek in het Frans te vertalen en wij gingen praten of ik dat zou kunnen doen. Dat is er niet van gekomen. Ik weet niet precies waarom.

Later ben ik naar Christiane toe geweest met een dierbare cliënte die heel erg ziek was. Ik weet nog hoe Dirk mij thee inschonk en ik uit een heel stel verschillende soorten chocola mocht kiezen en er zoveel van mocht eten als ik maar wilde, terwijl Christiane met de cliënte bezig was. In die tijd woonde Christiane in Nazareth in België. Ik vond dat zeer toepasselijk, omdat deze vrouw straalde van de Christus- energie van onvoorwaardelijke liefde. Zij was altijd aan het werk, altijd voor anderen, altijd stond ze klaar voor iedereen die haar nodig had.

De boeken van Christiane staan in onze boekenkast binnen handbereik. Wij gebruiken ze met het hele gezin. Er gaat zeker geen week voorbij zonder dat wij iets in haar boeken opzoeken. Christiane maakt in die zin deel uit van ons leven. We keken er heel erg naar uit om haar weer te ontmoeten in het najaar. Omdat de Vereniging haar weer een keer had uitgenodigd. Ik was blij. Het was al een tijdje geleden dat ik haar gezien had.
Ondertussen had ik wel ‘gesolliciteerd’ om haar boeken in het Engels mee te mogen vertalen. Ik hoorde daar eigenlijk al een tijdje niet over, ik had wel een antwoord gekregen. Heel vriendelijk groette Christiane mij en ik mocht een proefvertaling doen, ik hoefde er niet mee op te schieten omdat het ging om de weergave van de diepste intentie achter de woorden en dat die niet bedoeld waren om af te raffelen. Waar hoor je zoiets in deze maatschappij?

Vervolgens hoorde ik niets….
Tot ik via Erik hoorde dat Christiane was overgegaan naar de wereld hierna. Als ik de brief van haar man en kinderen goed interpreteer dan lijkt het er op dat Christiane zich jaren achtereen heeft ingezet voor anderen en daarbij zichzelf heeft vergeten, zichzelf op de laatste plaats heeft gezet.

Ze overleed 11 dagen na haar zestigste verjaardag.
Ik weet zeker dat waar Christiane zich nu bevindt, zij omringd en doordrongen is van Liefde en Licht. Een vrouw die haar leven in het teken stelde van haar medemens. Ik gun haar deze onvoorwaardelijke toestand en weet dat zij in de handen van God is.
Maar wat een gemis voor ons, mensen. Wat een gemis voor haar man Dirk en haar dochters en dierbaren.

Christiane, lieve Christiane, dank je wel voor alles wat jij voor de mensheid betekent (zeer bewust geen verleden tijd). De wereld is mooier omdat jij hier was.
Ik ben er dankbaar voor dat ik jou in mijn leven meermalen heb mogen ontmoeten.
Ik wens Dirk en jouw dochters en al jouw dierbaren heel veel sterkte om dit zo plotselinge verlies te kunnen dragen.

Martine Clausen, dankbaar en verdrietig