Lieve mensen,
Het is me het wintertje wel. Overal om ons heen komt de sneeuw met bakken uit de hemel en zo koud het daar is, is het al in geen eeuw geweest. Wij hebben wel een en ander gehad aan regen en wind, maar we redden het nog. Er zijn ook buitenlanden, waar de mensen amper hun hoofd boven water konden houden. Nu maar hopen op een lekker voorjaar en zomer dan zien we volgende winter wel weer verder.
Het seizoen schiet ook al weer op. We zijn over de helft en in het bestuur zijn we volop bezig om weer interessante lezingen voor volgend seizoen te kiezen. Het is niet de meest eenvoudige taak maar het komt wel weer in orde.
Willem, ons meest actieve bestuurslid, viel het op dat onze Vereniging dit jaar 30 jaar bestaat. Een mooi moment om eens terug te kijken naar hoe het begonnen is en hoe het in het begin anders was dan nu. Denk alleen maar eens aan het taboe, dat toen nog rustte op de denkbeelden die bij ons besproken worden.
We weten nog niet goed of we ook op een andere manier aandacht kunnen geven aan ons jubileum. Als er leden zijn die daar gedachten over hebben houden we ons alvast aanbevolen. Het zou best eens leuk kunnen zijn iets anders te doen dan normaal. Je zou dat kenbaar kunnen maken via de website: info@parapsychologiezaanstreek.nl, of aan Willem zijn mailadres: willemrol48@gmail.com.
Frisse ideeën zijn bijzonder welkom.
Intussen hebben we maandag twee Wiccans, het echtpaar Lankester, die samen doen aan Wicca, wat weer enigszins teruggrijpt op oude heidense gebruiken en omdat men over heksen en hekserij spreekt, ook op middeleeuwse praktijken. Laten we alleen wel met elkaar afspreken dat we de moderne heksen meer krediet geven dan ze vroeger hebben gehad, toen de Inquisitie alles deed wat God had moeten verbieden.
Het belooft een zeer interessante avond te worden.
Lees het stukje op de volgende pagina en vergeet niet een kaars mee te nemen.
Tot maandag.
Joop

Lieve mensen,
De hoogtijdagen zijn weer voorbij: Kerst met zijn gezellige dagen, Oud en Nieuw met de oliebollen, appelflappen, de donkere dagen ertussen waar de meeste van ons vrij waren en lekker hebben kunnen genieten van het niet zo erg koude zonnetje en de klap op de vuurpijl: onze Algemene Leden Vergadering.
Er waren een paar afzeggingen van mensen die eigenlijk hadden willen komen maar niet konden, er waren mensen die er niet aan gedacht hebben of het niet interessant vonden (of is dat hetzelfde?) en er waren zeer enthousiaste mensen die gekomen waren. Ze staken het bestuur een hart onder de riem en voorzagen ons van ideeën en nieuwe inzichten, want een Vereniging als de onze staat of (ja) valt met wat de leden met de Vereniging willen. Vandaar dat ik het een zeer inspirerende vergadering vond, die we volgend jaar beslist weer zullen houden.
En zolang we nog kunnen hopen op wat meer belangstelling zullen we daarop blijven hopen. In ieder geval bedanken we de mensen die er waren en die zo ook hun waardering voor uw bestuur hebben getoond.
Chapeau!!

Maandag, 13 januari komt Marlies van der Horst voor de lezing: Stervensbegeleiding en het vervolg. Misschien komen we er niet allemaal toe om iemand te helpen op zijn sterfbed, maar met wat er daarna gebeurt zullen we allemaal mee te maken krijgen. Daar komt nog bij dat Marlies een beminnelijk mens is, die al vele jaren ervaring heeft. Welke ervaring zal ook wel ter sprake komen, want ik denk niet dat ze zelf al een kijkje genomen heeft aan de andere kant.
Dus ik ben benieuwd en ik hoop jullie ook.
Het is tevens leuk iedereen weer eens te zien na alle feestdagen, die gelukkig weer achter de rug zijn. Nu nog wachten wat de winter verder nog gaat brengen en hoe de natuur daar dan weer mee omgaat, want het zal toch niet zo zacht blijven tot april, en die doet zelfs nog wat ie wil! Er zijn heel wat planten die denken dat de winter al voorbij is en die moeten als het wel gaat vriezen weer helemaal opnieuw beginnen.
Dat ligt nog in het verschiet. Het zal in ieder geval maandag nog niet te glad zijn om bij de lezing te komen.
Tot ziens allemaal.

Lieve mensen,

We zijn al weer aanbeland in december, voor veel mensen een maand van feesten en andere ongemakken. Er moet anders gegeten worden, of het is geen feest. Zeker met kerst moet er versierd worden anders is het geen Kerst. Met Oud-en-Nieuw moeten er oliebollen komen, anders kunnen we niet het Nieuwe Jaar in.
Het lijkt allemaal te doen om het nog drukker te hebben dan normaal. Je kunt er tegenop zien, maar als puntje bij paaltje komt is het fijn om zo met elkaar de extra vrije dagen te vieren, om dan na al die festiviteiten na Nieuwjaar, het nieuwjaarsconcert, het restant van de oliebollen en het schansspringen aan het nieuwe jaar te beginnen al of niet met ieder jaar dezelfde goede voornemens.
Het geldt niet voor iedereen. Er zijn mensen die vermoeden de volgende december niet meer te halen en daar best wat extra aandacht voor mogen hebben.
Er zijn mensen die in hun eentje al die dagen door moeten komen en die daar als een berg tegenop zien. Er zijn ook mensen die het voor anderen leuk moeten maken omdat het hun vak is en die het juist in deze dagen extra druk hebben.
Er zijn ook mensen die “gewoon” moeten werken, omdat er nu eenmaal mensen of dingen zijn die niet kunnen blijven “liggen”. Is er iets op tegen om iemand bij je thuis uit te nodigen omdat je weet dat die eenzaam is?

Is er iets op tegen om bijvoorbeeld zusters in het ziekenhuis een pluimpje te geven omdat ze werken voor je vriend, kennis of wie dan ook die je gaat bezoeken daar? Is er iets op tegen om de kelner wat vriendelijker dan normaal te bejegenen, als hij voor jou het feest nog prettiger maakt?
Echt, het zal zo veel schelen als we aardig zijn voor elkaar en laten blijken dat we de ander waarderen om wat hij voor je doet.
Maandag komt Theo Wierdsma bij ons om over zijn contacten met UFO’s te spreken. Hij staat zelfs bij Janet Ossebaard hoog aangeschreven, zodat ik iedereen van harte uitnodig te komen de 9 de.

Joop

Lieve mensen,
Eenzaamheid.
Het lijkt wel een ziekte tegenwoordig. Ondanks de vele mogelijkheden die we nu hebben: email, facebook, twitter en wat er nog meer leuks te beleven is op internet. Niet iedereen heeft internet en juist de oudere mens is vaak verstoken van dat mooie medium of moet ik zeggen: heeft zich verstoken?
Het is moeilijk om met al het nieuwe spul om te gaan. Het kan zelfs zijn dat er geen geld voor is en dan nog, als er zo weinig van je vrienden en kennissen over zijn en díe er nog zijn, hebben geen internet, dan neem je het niet voor de contacten.

In deze tijd van guur weer en zelfs regen, ga je er ook niet meer zo makkelijk op uit. En we zijn verleerd om met de buren om te gaan. Vroeger had je de buren nodig als er wat was. We konden iets niet of we hadden iets niet. Op latere leeftijd hoeven we niets meer en hebben we bijna alles. We hoeven in ieder geval niets meer bij de buren te lenen. En de buren van vroeger, waar wel contact mee was zijn verhuisd of we zijn zelf verhuisd.
Er wordt altijd gezegd: Oude bomen moet je niet verplaatsen, maar dat geldt zeker ook voor ons. Er zijn misschien wel meer mensen die met bomen praten dan met de oudere mens, die daar echt veel meer behoefte aan heeft.
Dit is een uitgelezen tijd om je te laten zien en horen.

Maandag hebben we weer een lezing nu over straling. We horen altijd dat de straling van kleine apparaatjes zoals telefoons en zo niet erg is. En door mensen die het wel slecht vinden wordt aangeraden om de straling te vermijden. Nu is er de mogelijkheid de verkeerde straling om te zetten in goede, die we zelfs nodig hebben in ons lijf. Weg met die depressievolle praatjes. We gaan mee met onze tijd. Misschien zeg je nu: is dat iets voor onze Vereniging? Ik zeg ja: We hebben het altijd over dingen die we niet zien maar die er wel zijn.

Een paar weken terug heeft Rens, onze penningmeester, brieven en mails gestuurd om de benodigde gelden weer te innen. Veel leden hebben snel gehandeld. Onze dank daarvoor. Nu die paar mensen nog die er nog even niet aan gedacht hebben. Bij voorbaat dank. Dan kunnen we ons weer beraden op de sprekers voor volgend seizoen.

In de pauze van de lezing over Reïncarnatie zijn er wat mensen weggegaan. Te vroeg. Daarna werd het veel levendiger door de voorbeelden uit de praktijk van Riny en de meditatie, waardoor we een mooi beeld kregen van haar manier van werken.

Joop

Lieve mensen,
Ik zat zo het laatste nummer van de Pariodiek van vorig seizoen door te bladeren, toen
ik mijn wens voor deze zomer onder ogen kreeg: Ik wenste jullie een fijne warme
zomer, niet te heet. Dat is wel even uitgekomen, hoewel daar in mei nog geen enkel
zicht op was.
Nee, ik heb niet de illusie dat alles wat ik wens zal uitkomen. Maar dit was even
meegenomen en ik heb me gekoesterd in de zon. Wat mij betreft zijn er maar twee
dagen geweest waarop het een beetje té was, maar als je je dan wat minder inspant gaat
de dag evengoed wel om. Als je echt werken moest op zo’n dag had je het zwaar.
Ik heb in elk geval genoten en hoop van jullie hetzelfde. Er is misschien iemand die
nogal ver weg op vakantie geweest is en die het wat minder getroffen zou kunnen
hebben. Wij hebben deze keer al het mooie weer zelf gehouden. Volgend jaar ben jij
misschien weer aan de beurt.
Intussen wordt het weer eens tijd aan het nieuwe seizoen te beginnen.
2013/ 2014 klinkt bijna als toekomst. Maar de toekomst begint NU. In het bestuur
hebben we afwisselende onderwerpen voor dit seizoen vastgesteld, het zal dus weer een
mooi seizoen worden, hoewel ik wel eens denk: zal het weer zo’n mooi jaar worden als
het vorige? Van te voren is dat moeilijk te voorspellen, maar ik wens het jullie toe en de
vorige wens is ook uitgekomen. Dus wie weet?
We beginnen in elk geval goed. Simon Bakker komt waarnemingen doen. We nemen
beeldjes mee, waar we aan gehecht zijn en hij zal er zijn licht op laten schijnen en
misschien ook een licht van iemand anders.
Simon is een graag geziene spreker in de Zaanstreek dus dat belooft wel wat. Eigenlijk
vreemd dat we hem nooit eerder hebben uitgenodigd, tenminste niet zolang ik bij onze
Vereniging ben. Ik verwacht veel van de avond en hoop jullie allemaal weer te zien. Het
is al weer zo lang geleden, nog langer dan dat het mooi weer was deze zomer en we
wisten al niet beter meer.
Tot maandag dus!

Groetjes Joop.

Lieve mensen,
Het is al weer mei, waarin altijd de laatste lezing van het seizoen. Het zal zeker niet de minste avond worden. Joop Popping is wereldberoemd in de Zaanstreek en zal dus ook een volle zaal trekken op 27 mei. Hij zal ons laten zien dat dingen die we niet zien er toch zijn, want hoe zal hij anders dingen kunnen zeggen die alleen wijzelf zouden kunnen weten?

Zo komt een eind aan een seizoen, waarin heel veel gebeurd is. We hebben bijzonder mooie avonden gehad. Ik denk daarbij in eerste instantie aan de laatste, de mantra-zing- avond, met Henry Marshall en zijn Playshop Family. Van te voren weten we in het bestuur niet altijd wat we van een avond mogen verwachten, hoewel we altijd wel aan sprekers vragen bepaalde onderwerpen mee te nemen in hun verhaal. Aan Henry konden we niet vragen bepaalde dingen te doen, maar zoals hij het deed kon het niet beter zeg ik achteraf. En wat hij deed, was integer en deed hij met een blijheid die weer oversloeg op ons. Ik had zeker het gevoel dat eenieder weer blij huiswaarts ging. Het is een heel mooi seizoen geweest, waarin bijzondere sprekers met zeer bijzondere lezingen ons hebben geboeid.

Daarom is het leuk het bestuur eens goed in het zonnetje te zetten. Het lijkt soms wel eens dat we in verhouding veel bestuursleden hebben, maar die lezingen, wat het voornaamste onderwerp van de besprekingen is, stellen we met elkaar samen in de vergaderingen en ieder draagt zijn steentje bij. Verder mag ik Willem en Martine bedanken voor hun bijdragen aan de Pariodiek, die er sinds hun medewerking pas echt een interessant blad van maakten.
En dan Jan de Waal, die ons dit jaar met zijn persoonlijke verhalen weet te raken. Ga door Jan en inspireer hiermee anderen, want er zijn altijd mensen die ook in hun eigen leven hun voordeel kunnen doen met persoonlijke ontboezemingen van de schrijver. Bedankt!!

Groetjes, Joop

Na het eten ’s avonds kijken we vaak naar Lingo. Als je wel eens met taal bezig bent en Lucille af en toe leuk uit de hoek vindt komen, is het wel een leuk spelletje, te meer omdat we dan even aan het uitbuiken zijn en de afwas nog wel kan wachten.
Als je dan zo meedoet met dat spelletje, komt het best vaak voor dat ik het woord net iets eerder weet dan de kandidaat. Even daarna komt die er dan mee op de proppen.
Je denkt dan wel eens: zouden ze het telepathisch van mij overnemen?
Maar dan denk je weer: Het wordt toch allemaal eerder opgenomen! Ja dat zal wel zo zijn. Dan ben je dus later met dat spelletje bezig dan de kandidaten en kunnen ze het nooit van jou overnemen.
Maar is het niet zo dat tijd eigenlijk niet bestaat en dat alles tegelijk gebeurt? Als ik dus naar dat programma kijk kan het best zijn dat de kandidaat mijn oplossing al aanvoelt voordat ik hem gevonden heb. Of zou het zo zijn dat er al zo veel letters zichtbaar zijn dat de grootste lummel het woord op een gegeven moment wel kan zien?
Het blijft leuk om er over te denken en misschien kijken jullie nu nooit meer met
dezelfde ogen naar Lingo.
Joop

Lieve mensen,

Dat was weer eens zo’n avond, met de lezing over graancirkels. Janet Ossebaard
vertelde zo terloops, dat toen ze begon met haar werk om de graancirkels te
onderzoeken, ze eigenlijk wel wist dat het allemaal nep was. Het is dé manier om met
een onderzoek te beginnen: denken dat je zult aantonen dat het niks is. Als je dan tot de
ontdekking komt dat het wel wat is dan ga je pas echt aan het werk. Dan is niets je te
gek om aan te tonen juist naar de niet-gelovigen dat het echt iets is, dat we het niet
mogen veronachtzamen, maar wel met in het achterhoofd dat er cirkels zijn die wel met
mensenhanden gemaakt zijn.
Je weet dan wel heel snel welke echt zijn en welke nep. Kijk alleen maar naar de
manier, waarop de stengels zijn gebroken. Het graan van de echte kan weer omhoog
komen, heeft daar wel een paar weken voor nodig, maar de neppers liggen plat en
komen in geen eeuwigheid meer overeind. Dan is er, vooral als ze nog vers zijn, de
geweldige energie die je kunt voelen, als je er op bedacht bent.
De lezing van Janet was een aaneenschakeling van foto’s en enthousiaste verhalen,
zodat het een avond werd om nooit meer te vergeten!
Maandag 11 maart gaan we dansen. Ik ben niet zo’n danser, nooit les gehad of zo. Op
feestjes ben ik het muurbloempje. Maar de vorige avond met Léon Beckx, een paar jaar
geleden, was ook een heel bijzondere. Hoe gek het ook klinkt, ik voelde dat het ging, ik
voelde dat ik ging. Nog dagenlang voelde ik dat ik gegaan was en dat is bijzonder. Ik
hoop dat het nu weer zo zal gaan, hoewel ik niet weet of mijn knie, die de laatste lezing
nog ingepakt was, het fijn zal vinden. We zien wel, ik heb er in ieder geval heel veel zin
in.
Dans mee! Groetjes, Joop

Lieve mensen,
De seizoenen schrijden voort. Als je zoals ik nu naar buiten kijk is het net of het al voorjaar is. Het zonnetje schijnt en het ziet er uiterst vriendelijk uit. Ik was net wel even buiten en het windje is nog dun, zoals we dat plegen te zeggen als het gewoon een koude, gure wind is. Maar ik zie het weer van nu als een opwarmertje voor de lente, waarin alles weer gaat groeien en bloeien, slechte economie of niet. Gelukkig dat het weer zich daar niets van aan trekt. Dat zouden wij ook moeten doen. Er is nog zo veel te doen, zoveel op te knappen en bij te houden dat het onbegrijpelijk is dat alles wordt tegengehouden door een economie die er vast ook niet beter van wordt als er zo veel mensen met een te lage uitkering thuis zitten. De Melkert-banen die een paar jaar geleden goed werk leverden mochten er niet meer zijn om welke reden dan ook. Maar goed, bij ons in de Vereniging loopt alles nog soepeltjes. We hebben steeds prachtige lezingen, waar we heel veel van opsteken.
Het verslag van de lezing van januari laat weer eens zien dat de thuisblijvers weer eens ongelijk hadden.
De lezing die komt: Graancirkels is er op voorhand al een om in te lijsten. Enkele jaren geleden toen Janet Ossebaard bij ons was, hebben we al zo genoten van de prachtige foto’s en mooie verhalen rondom de graancirkels, die vaak zo ingewikkeld in elkaar zitten dat het onmogelijk is zo’n kunstwerk in één nacht te maken, als we dat al in een week zouden kunnen!
We verwachten dan ook een grote toeloop, zodat ik jullie wil vragen op tijd aanwezig te zijn. Er zijn al mensen van buiten de Vereniging die zich gemeld hebben om er zeker van te zijn een plaatsje te hebben. Daar komt nog bij dat Janet heel graag om half acht wil beginnen omdat ze alles graag wil laten zien en ze niet te laat wil vertrekken omdat haar terugreis verder is dan die van ons. De zaal is om 19.00 open en we gaan beginnen om 19.30 uur. We verwachten er veel van en hopen dat jullie allemaal komen. Als je je aanmeldt zal je in ieder geval niet voor de dichte deur komen.
Groetjes, Joop