Wanneer voel je je tot bepaalde mensen en hun ideeën aangetrokken? Als het klikt en resoneert met iets binnen in jezelf. Wim Hof (ook wel genoemd The Iceman, die door een speciale ademhalingstechniek zijn lichaamstemperatuur zodanig kan opwarmen dat hij meer dan anderhalf uur in een bak ijs tot aan zijn nek kan blijven staan, en die in zijn onderbroek in Alaska een marathon rent) spreekt over het belang van onze verbinding met de natuur, iets wat mijns inziens essentieel is voor het voortbestaan van de mensheid.
Onlangs waren wij aanwezig bij Amma’s programma in Nederland, zij is een groot humanitair en spiritueel wereldleider. Tijdens een van haar lezingen sprak zij ernstig over het gevaar waar wij met zijn allen op af stevenen omdat wij mensen in 60 jaar meer dan 40% van de grondstoffen van de aarde hebben uitgeput. Omdat wij rücksichtslos doorgaan met het uitbuiten van dieren, het vervuilen van de omgeving en met het kappen van bomen.
Laatst reed ik door een straat waar ik vroeger op school ging (Van Goghweg Zaandam). Met afgrijzen zag ik dat alle bomen waren gekapt. Er stonden aan weerszijden stronken met diameters van 80 centimeter. Een ongelofelijk triest gevoel overviel mij. Op de website van gemeente Zaanstad staat dat ‘de straat na 50 jaar hard toe was aan een opknapbeurt’ en ‘..het groen en de verkeerslichten nodig moesten worden vervangen’. Bomen dus niet ziek. Maar ik voelde me ziek van onmacht. Hoe is het mogelijk dat zo een besluit wordt genomen met als reden ‘de straat moet opgeknapt, waarom niet opknappen om de bomen heen??
Wij mensen bestaan letterlijk omdat er bomen zijn. Zij geven ons lucht. Het grote probleem is dat lucht onzichtbaar is voor het oog. Zo zien wij dus niet dat de lucht die wij inademen, vervuilt. Uit een studie van september jl. blijkt dat meer dan 3 miljoen mensen jaarlijks voortijdig overlijden door luchtvervuiling, dat is meer dan malaria en HIV/Aids samen. Dit betekent dat 6 mensen per minuut aan luchtvervuiling overlijden. Als we zo door gaan dan verdubbelt dit aantal voor 2050. De meeste gevallen van overlijden door luchtvervuiling zijn het gevolg van minuscule deeltjes die diep in de longen worden ingeademd. Zij veroorzaken hartaanvallen en beroertes, en staan voor driekwart van de jaarlijkse 3.3 miljoen overlijdensgevallen. Daarnaast zijn longkanker en ademhalingsziekten verantwoordelijk voor de overige gevallen van overlijden. (the Guardian, 16 sept. 2015).
Het grootste probleem dat wij hebben is dat we onszelf afgescheiden zien van de natuur. We hebben het over mens en natuur, niet over mens als onderdeel van de natuur. Wij bestaan voor 70% uit water. Maar de oceanen en rivieren vervuilen wij. We realiseren ons niet dat er een zuiver drinkwater probleem aan het ontstaan is. We kunnen niet zonder zuurstof, maar we beschouwen bomen als potentieel meubilair, potloden en brandhout.
Ik vermoed dat de natuur een zelfherstellend vermogen heeft. Het ‘immuunsysteem’ van de natuur zal ons mensen als een virus gaan bezien dat bestreden moet worden. In een poging de aarde te redden moeten wij, als wij zo doorgaan, het veld ruimen. Wij
beschouwen natuurvolken als primitievelingen maar van hen kunnen wij leren: niet méér te nemen dan wij nodig hebben en herplanten wat we genomen hebben.
Ik vraag mij af of de natuur een fout begaan heeft met de evolutie van het menselijk ras. Wij zijn uitbuiters, uitputters en hebzuchtigen. We nemen zonder te danken en zonder terug te geven. Wij beschadigen Moeder Aarde, we kwellen dieren en behandelen ze als levenloze producten. Onze bomen lijden onder zure regen. Zij kunnen niet protesteren tegen het kappen. Hoe zit het met ons onderscheidend vermogen? Wanneer zal ons bewustzijn zodanig groot worden dat wij werkelijk actie ondernemen?
Ik houd mijn hart vast.
Martine Clausen, verontrust.

Het onvermogen mystieke ervaringen te accepteren is meer dan een intellectuele handicap. Gebrek aan bewustzijn over de onderliggende eenheid van organismen en hun omgeving is een ernstige en gevaarlijke hallucinatie. Want in een beschaving die de beschikking heeft over immense technologische kracht, leidt een verwijdering tussen mens en natuur tot een gebruik van deze technologie in een vijandige geest – namelijk tot het ‘veroveren’ van de natuur in plaats van een intelligente samenwerking met de natuur.’
Alan Watts – filosoof

Illustratie: Bob Clausen

Zoals de trouwe lezer van de Pariodiek inmiddels wel weet, is mijn guru Amma. Over haar heb ik al vaak geschreven. Denk nu niet: daar gaat ze weer, want dat is niet het geval (ook al wil ik hier wel even aankondigen dat Amma eind oktober in Houten is en dit een unieke kans is om ware onzelfzuchtige liefde te ervaren).

Nee, ik ga het deze keer over een andere moeder hebben. Namelijk Mother Meera. Waarom? Omdat Mother Meera naar Nederland komt en wel naar Rijswijk op 13 en 14 oktober en je daar dus naar toe kunt gaan voor darshan (uiteraard gratis).
Wie is Mother Meera dan? Nou, dat ga ik vertellen. Van haar website haalde ik het volgende:“Moeder Meera is een belichaming van het Vrouwelijke aspect van God, de Goddelijke Moeder op aarde. Moeder Meera is geboren in 1960 in de plaats Madanapalle, in de staat Andhra Pradesh, India. Tegenwoordig leeft de Moeder in een klein plaatsje in de heuvels in Duitsland. Daar en tijdens Haar reizen over de wereld geeft Moeder Meera ons het geschenk en de unieke gelegenheid van Darshan. De verspreiding van Licht, Liefde en Genade is Moeders geschenk voor de wereld. Darshans zijn kosteloos voor ons beschikbaar. Moeder is gekomen om het wereldbewustzijn te reinigen en voor te bereiden op de transformatie naar een hoger niveau van ontwikkeling. Om deze ontwikkeling te bewerkstelligen roept Moeder het Licht van het Hoogste Bewustzijn naar de aarde. In het werk tijdens Darshan maakt Moeder de mensheid gereed en open voor het ontvangen van het Licht, zo dat het Goddelijke Leven en de Goddelijke Wil zich kunnen manifesteren op aarde.
Moeder Meera is niet geïnteresseerd in bekering of verandering van iemands overtuiging of geloof. Dat is simpel gezegd niet relevant voor Moeder Meera. Moeder is geen Guru die leerlingen aanneemt; Ze is eenvoudig een Moeder die er is voor iedereen die zich naar Haar richt. Iedereen kan bidden tot welke Vorm van het Goddelijke of Avatar waar je ook maar vertrouwen in hebt. Een ernstig gebed uit het Hart en van de Ziel tot het Goddelijke zal de Moeder ook bereiken. Dat is ons door Moeder bevestigd. De kreet van de ziel wordt gehoord en beantwoord: Elke zuivere innerlijke opening naar God is ook een verbinding met Moeder en Haar Licht.

Moeder Meera’s werk is voor de gehele planeet, voor elk geloof, voor alle mensen. Ongeacht sociale status of etnische oorsprong. Ze is de Moeder van ons allemaal en we mogen allen leven in het Licht van Haar alles-omvattende liefde.

„Het doel van mijn werk is het naar beneden roepen van het Licht van Paramatman en in het helpen van mensen. Daarvoor kwam ik- Om jullie harten te openen voor het Licht.“ ~ Moeder Meera.

Bovenstaande is een korte intro over wie Moeder Meera is. Nu mijn persoonlijke ervaring. Ik had al vaak over Moeder Meera gehoord, wist dat ze in Duitsland niet ver van Frankfurt leeft, maar was er nog nooit toe gekomen om er heen te gaan, terwijl ik dat wel wilde. (Ja, ja, er zit een rem ergens in mij. Irritant genoeg!). Maar goed, ik had dus vorig jaar via een kennis van de Amma beweging gehoord dat het zo speciaal is om naar Moeder Meera toe te gaan en zo totaal anders dan de ervaring bij Amma. Ik vroeg aan die kennis of zij geen scrupules had om naar Moeder Meera toe te gaan aangezien wij bij Amma onze mantra hadden gekregen, hetgeen inhoudt dat je Amma als je guru beschouwt. Aangezien ik er recentelijk steeds meer bewust van wordt dat ik zaken nogal van de letterlijke neem, had ik dat dus ook zo letterlijk genomen dat ik me zelfs schuldig voelde om alleen al te denken aan Moeder Meera (lichtelijk overdreven, maar toch). Afijn, Donata (die kennis, een Italiaanse schat die heerlijke lasagna maakt in haar lasagna afhaal-restaurant in Amsterdam voor haar boterham, maar die eigenlijk een kunstenares is) vertelde dat ze heel vaak naar Moeder Meera gaat omdat zij vindt dat Moederliefde en onbaatzuchtigheid opgaan voor beide guru’s en het dus volgens haar totaal ok is om naar beiden te gaan. Als aanvulling op elkaar, bovendien zat Meera zo lekker dichtbij. En nu vertelde Donata dus dat Moeder Meera, die voorheen nooit reisde, nu de wereld over gaat om darshan te geven, en nu dus onderweg was naar Nederland. Ha!

Kortom, wij heen. Het was in Rijswijk. Er staan specifieke tijden voor de darshan van Moeder Meera, en dus gingen wij op de afgesproken tijd heen. Erik, Bob en ik. We kwamen aan, onze namen werden op een lijst afgestreept en we mochten de zaal in, een plekje zoeken. We zagen een heel stel bekenden, allemaal kennissen van de Amma aanhang. Toen de zaal vol was, werden we tot stilte gemaand en daar kwam Moeder Meera binnen. In een prachtige gekleurde sari, een kleine vrouw, die naar het podium kwam ging zitten op een gewone stoel en de zaal in keek. Ze sloot haar ogen, een korte meditatie en vervolgens werden rij voor rij de mensen naar het gangpad in het midden van de zaal geleid en van daaruit een stuk of 8 mensen per keer het podium op, om in een rij, een voor een voor darshan te kunnen gaan. De darshan bij Moeder Meera is niet dat je in haar armen ligt en een moederliefde omhelzing krijgt zoals bij Amma. Het gaat hier anders. Als je aan de beurt bent dan kniel je voor Moeder. Zij legt haar handen op je hoofd op bepaalde punten die zij door haar aanraking opent en reinigt, als zij haar handen weg haalt, dan moet je haar aankijken en dan kijkt zij je recht in je ogen, je ziel, je karma, je hele wezen. Tot zij haar ogen neerslaat. Als dat gebeurt dan sta je op en is de volgende aan de beurt.

Ik vond het geweldig, want ik wil tot op het bot gereinigd worden en ben eeuwig op zoek naar innerlijke stilte die ik amper vind omdat er een kakelende gedachtenwereld de boel verstoort. Moeder Meera heeft een paar ogen waar je totaal in verdrinkt, dat zijn diepe poelen van een ongelooflijke schoonheid. Heel bijzonder. Maar tijdens die darshan voelde ik niet zoveel, vooral omdat ik maar steeds moest denken. Wat dan? Van alles: ‘please Moeder, haal mijn gedachten weg, please moeder reinig mij van al mij negativiteit, please Moeder maak het stil bij mij van binnen.’ Afijn, ik zat het dus gewoon voor mezelf te verpesten, maar ik kon die gedachten niet uitzetten. Overigens hebben guru’s daar echt geen moeite mee. Die doen wat moet gebeuren en zien recht door dat kakelende egootje van mensen heen. Dus na de darshan ging ik weer zitten en mediteren. En toen gebeurde het mensen. Ineens klaboem, hatsee, daar ging het. Ik zat dus met mijn ogen dicht en hoorde hoe stil het was in de zaal. Geen kik werd er gegeven, hooguit een hoestje af en toe. Moeder Meera bewoog zich amper, alleen haar armen, handen en ogen. Ze ging nooit verzitten, glimlachte niet, was een zuil van stille licht energie. De mensen die darshan hadden gehad gingen in stilte terug naar hun plaats om te mediteren. Ik zat dus met mijn ogen gesloten. En toen ineens was er een gevoel alsof mijn gedachtenwereld naar beneden, naar ergens aan de onderkant van mijn achterhoofd gezogen werd, waarna er een immens grote stilte, een kanjer van een licht en immens groot universeel veld over bleef. Het was het veld van Puur Bewustzijn waar Deepak over spreekt. Een ongelooflijk gevoel, en duidelijk hetgeen waar Verlichte Geesten over spreken. Een weidsheid, sereen, stil, Goddelijk. Met geen pen te beschrijven.
Enig minpuntje van het geheel was dat het echt letterlijk niet meer dan tien seconden duurde, die hele ervaring. Toen was die kakeltante uit mijn achterhoofd er weer. Hoe is t mogelijk, hè?!
Maar die tien seconden, die goddelijke tien seconden, die herinner ik mij dagelijks. En die zijn de reden dat ik dit jaar weer ga. Want die tien seconden smaken naar meer. Al worden het er deze keer maar elf!
Amma is mijn guru, ik hunker naar haar komst. In Houten drie dagen van bhajans, geroezemoes, meditatie, en groot, groot geluk en liefde. Een bijenkorf van liefde.
Bij Moeder Meera is alles in stilte. Stil, stiller, stilst. En als ik iets stil wil hebben is het mijn gedachtenwereld. Dus dit jaar ga ik twee keer naar Moeder Meera’s darshan.
Veel licht, liefde en innerlijke stilte gewenst lieve lezers.
Martine Clausen

Jaren geleden, na het lezen van de 7 Spirituele Wetten van Deepak Chopra, was er voor mij maar één ding belangrijk: het uitvinden wat mijn Dharma was. Ik moest er achter zien te komen wat mijn doel in dit leven was en wat mijn unieke talent was, want dan zou ik, volgens de zevende wet van Deepak, gelukkig worden. Omdat ik dan op 1 lijn met mijn levensdoel op aarde zou zitten.
Nu heb ik een lastig kantje aan mijn karakter zitten, volgens mij ingegeven door mijn ascendant Weegschaal, en dat is twijfel. Vandaar dat ik het gemakkelijker zou vinden om een helderziende tegen te komen die mij gewoon in klare taal even zou meedelen wat mijn Dharma was. Maar ja, waar vind je zo een helderziende, ten slotte is de wereld vol van mensen die denken dat ze helderziend zijn, vind dan maar eens een echte.

Op een dag kwam ik bij mijn toenmalige homeopaat en hij vertelde mij over een ongelooflijke vrouw die zijn vereniging had uitgenodigd en waar ik waarschijnlijk ook veel interesse in zou hebben. Hij nodigde mij voor de bijeenkomst uit, ook al was ik geen homeopaat. Daarvoor ben ik hem nog steeds dankbaar.
Zo woonde ik dus ongeveer 14 jaar geleden voor het eerst een bijeenkomst met Christiane Beerlandt bij. Een ongelooflijke ervaring.
Thuisgekomen belde ik mijn goede vriend Jacques, die in Brussel woont, en vertelde hem over Christiane. Jacques was onmiddellijk geïntrigeerd. Hij vond uit waar de volgende lezing van Christiane was en ging er heen. Nu is Jacques een zeer charismatische en aimabele man. Een man van de wereld, maar zonder kapsones, charmant, voorkomend, elegant. Er zijn geen woorden voor Jacques, mijn dochter omschreef hem laatst als een George Clooney, maar dan Frans. Jacques was dus naar een lezing met Christiane geweest en had met haar en haar man Dirk een gesprekje gehad. Daarbij vertelde hij dat hij een Nederlandse vriendin had die erg graag met haar kennis zou willen maken en of dat wellicht mogelijk was. Het antwoord was ja.
Een paar weken later reden Erik en ‘moi’ naar België om een lezing van Christiane bij te wonen en aan het eind van de lezing zou ik met haar mogen spreken. In die tijd schreef ik voor wat tijdschriften en ik wilde graag over haar schrijven. Maar mijn eigenlijk doel was om haar te vragen om mij mijn levensdoel te vertellen, want Christiane stond in directe verbinding met de Bron van het Al en ik brandde van verlangen om haar die vraag te stellen.

Afijn, aan het eind van de lezing bracht Jacques Erik en mij naar Christiane en mocht ik met haar praten. In feite ging dat heel gemakkelijk. Misschien denkt u, door de manier waarop ik het nu schrijf dat het praktisch om een audiëntie ging, maar dat was niet zo. Ze was juist heel bescheiden en toegankelijk en misschien wel verlegener dan ik. Ik stelde wat vragen over haar en hoe zij zo de Sleutel tot Zelfbevrijding had geschreven en op die vragen gaf Christiane mij uitgebreid, maar bescheiden antwoord. Zij had nog geen fractie, nog geen sprankje kapsones. Aan het einde van het gesprek stelde ik haar mijn vraag. En Christiane lachte zo vriendelijk, maar heel beslist zei ze dat het niet aan haar was om mij mijn levensdoel te vertellen, maar aan mij om het te ontdekken. Ze was er zeker van dat ik het zou vinden, maar zij ging het mij niet vertellen.
Ik was niet eens teleurgesteld, integendeel, ik vond het een teken van haar integriteit.

Daarna zijn we nog naar vele lezingen van haar geweest. Zelfs nodigden wij haar bij de Vereniging uit en ik ben er zo blij om te kunnen zeggen dat dit de avond is geweest waar de meeste mensen van buiten op af zijn gekomen. Ik had het in mijn column geschreven en de zaal stroomde helemaal stampvol. Het was geweldig.

Daarnaast zijn Erik en ik nog bij Christiane thuis geweest in Oostende waar zij toen woonde, omdat zij iemand zocht om haar boek in het Frans te vertalen en wij gingen praten of ik dat zou kunnen doen. Dat is er niet van gekomen. Ik weet niet precies waarom.

Later ben ik naar Christiane toe geweest met een dierbare cliënte die heel erg ziek was. Ik weet nog hoe Dirk mij thee inschonk en ik uit een heel stel verschillende soorten chocola mocht kiezen en er zoveel van mocht eten als ik maar wilde, terwijl Christiane met de cliënte bezig was. In die tijd woonde Christiane in Nazareth in België. Ik vond dat zeer toepasselijk, omdat deze vrouw straalde van de Christus- energie van onvoorwaardelijke liefde. Zij was altijd aan het werk, altijd voor anderen, altijd stond ze klaar voor iedereen die haar nodig had.

De boeken van Christiane staan in onze boekenkast binnen handbereik. Wij gebruiken ze met het hele gezin. Er gaat zeker geen week voorbij zonder dat wij iets in haar boeken opzoeken. Christiane maakt in die zin deel uit van ons leven. We keken er heel erg naar uit om haar weer te ontmoeten in het najaar. Omdat de Vereniging haar weer een keer had uitgenodigd. Ik was blij. Het was al een tijdje geleden dat ik haar gezien had.
Ondertussen had ik wel ‘gesolliciteerd’ om haar boeken in het Engels mee te mogen vertalen. Ik hoorde daar eigenlijk al een tijdje niet over, ik had wel een antwoord gekregen. Heel vriendelijk groette Christiane mij en ik mocht een proefvertaling doen, ik hoefde er niet mee op te schieten omdat het ging om de weergave van de diepste intentie achter de woorden en dat die niet bedoeld waren om af te raffelen. Waar hoor je zoiets in deze maatschappij?

Vervolgens hoorde ik niets….
Tot ik via Erik hoorde dat Christiane was overgegaan naar de wereld hierna. Als ik de brief van haar man en kinderen goed interpreteer dan lijkt het er op dat Christiane zich jaren achtereen heeft ingezet voor anderen en daarbij zichzelf heeft vergeten, zichzelf op de laatste plaats heeft gezet.

Ze overleed 11 dagen na haar zestigste verjaardag.
Ik weet zeker dat waar Christiane zich nu bevindt, zij omringd en doordrongen is van Liefde en Licht. Een vrouw die haar leven in het teken stelde van haar medemens. Ik gun haar deze onvoorwaardelijke toestand en weet dat zij in de handen van God is.
Maar wat een gemis voor ons, mensen. Wat een gemis voor haar man Dirk en haar dochters en dierbaren.

Christiane, lieve Christiane, dank je wel voor alles wat jij voor de mensheid betekent (zeer bewust geen verleden tijd). De wereld is mooier omdat jij hier was.
Ik ben er dankbaar voor dat ik jou in mijn leven meermalen heb mogen ontmoeten.
Ik wens Dirk en jouw dochters en al jouw dierbaren heel veel sterkte om dit zo plotselinge verlies te kunnen dragen.

Martine Clausen, dankbaar en verdrietig

Mensen, een vriend van me vroeg of ik hem wilde helpen. Hij zit op een opleiding voor Integrale Spirituele ontwikkeling in Brussel en moest een spreekbeurt voorbereiden met bovenstaand onderwerp. Hij had geen idee wat hij moest zeggen dus vroeg hij mij om hulp. Ik ben zijn supervisor waarmee hij spart. Hij is 67 en zeer erudiet enzo, maar hij heeft het niet op spreekbeurten, en aangezien ik net bij Tony Robbins het een en ander over behoeften had geleerd schreef ik een opzetje voor hem. Ik dacht dat het ook wel interessant was voor de Pariodiek dus vertaalde ik het voor jullie. Daar gaat ie dan:

Als mens hebben we onszelf een heleboel strategieën aangeleerd en aangewend. Dit onbewust en in onze jeugd. Als we hier niet naar kijken dan leven we niet een leven vanuit wie wij eigenlijk zijn, maar vanuit wie we uit angst zijn geworden. Een beperkte versie van onszelf dus.

Als we het over bovenstaande gaan hebben moeten we eerst vaststellen wat een behoefte eigenlijk is. Met behoeften bedoelen we de fundamentele menselijke behoeften die ieder mens heeft. Te weten de gemeenschappelijke kracht die al onze emoties en daaruit voortvloeiende acties drijft. Deze kracht bepaalt de kwaliteit van onze levens en dus uiteindelijk ons lot.

In feite is deze kracht dus een universele menselijke behoefte. Elke dag worden wij gedreven om aan deze primaire behoeften, die al sinds mensenheugenis in onze zenuwstelsels liggen opgeslagen, te voldoen. Ook al zijn we allemaal unieke en bijzondere zielen zijn we allen op dezelfde wezen gefabriceerd. We hebben allemaal een lichaam met onderdelen zal ik maar zeggen.

Het is trouwens belangrijk om een onderscheid te maken tussen een fundamentele behoefte en een verlangen. Een verlangen ontstaat in het ego. Dat is meer een willen, een wens, terwijl een behoefte iets is waar aan voldaan moet worden. En met zijn allen doen we er alles aan om aan onze behoeften te voldoen, meestal is het echter een onbewust proces.

Er zijn 6 menselijke behoeften – 6 innerlijke fundamentele krachten – die maken dat wij elke dag uit bed stappen om een betekenisvol leven te leiden. We hoeven niet bewust moeite te doen om dit te verwezenlijken, want onze neiging om aan die primordiale behoeften te voldoen is automatisch.

Vanaf onze vroegste jeugd passen wij ons onbewust automatisch aan om aan onze behoeften te voldoen en in die periode ontwikkelen we (overlevings)strategieën waarover straks meer.

Allereerst gaan we kijken naar wat die 6 menselijke behoeften zijn, hier volgen ze:

1 Behoefte aan Zekerheid

We hebben allemaal behoefte aan stabiliteit met betrekking tot de basisbehoeften in het leven: voedsel, huis en andere materiële behoeften. Als we niet aan deze primaire zaken kunnen voldoen, dan kan het zijn dat iemand zijn gevoel voor zekerheid probeert te verkrijgen door een geesteshouding (zoals bijvoorbeeld een religie of een positieve kijk op het leven).

2 Behoefte aan Onzekerheid

De mens heeft behoefte om van staat te veranderen, het lichaam en de emoties te verzetten. Daarom zoeken we afwisseling door middel van stimuli zoals reizen, verhuizen, sporten, stemmingswisselingen, voeding, entertainment etc.

3 Behoefte aan Betekenis

Iedereen wil zich speciaal voelen en op een bepaalde manier belangrijk. We zijn op zoek naar betekenis door middel van erkenning van onszelf of van een ander. Wanneer we ons onbelangrijk voelen worden we vaak kwaad om ons maar belangrijker te voelen. Soms proberen we aan deze behoefte te voldoen op paradoxale manieren zoals door anderen van onze waardeloosheid te overtuigen of door hen te vertellen wat wij toch veel problemen hebben. Het is belangrijk ons te realiseren dat veel mensen zich krachtiger voelen door een gevoel van onmacht of door een overdreven kwetsbaarheid. (dit is identiek aan een opgeblazen ego, maar dan een leeggelopen ego, het grenst aan ziektewinst).

4 Behoefte aan Verbinding of Liefde

Alle mensen hebben de behoefte zich geliefd te voelen en om in contact te zijn met de medemens of met een ideaal, bepaalde waarden, gewoonten of door zich met iets te identificeren. Verbinding kan een vorm van liefde aannemen, of een gevoel van engagement – maar we kunnen ook rapport (verbinding) ervaren door ons agressief te gedragen.

Dan zijn er nog twee spirituele behoeften:

5 Behoefte aan Groei

Alles in het universum groeit of sterft. Er is geen alternatief. Mensen kunnen zich niet voldaan voelen op spiritueel gebied als ze hun capaciteiten niet ontwikkelen.

6 Behoefte aan Bijdrage

Net zoals de mens niet kan overleven zonder dat anderen op een of andere manier aan hun welzijn bijdragen (geen enkele baby overleeft in zijn uppie), kunnen we ons ook niet voldaan voelen op spiritueel gebied als we niet op een of andere wijze een bijdrage aan het geheel leveren.

Dit zijn dus 6 elementaire behoeften aan welke wij allemaal dagelijks voldoening moeten geven. Zoals eerder genoemd: behoeften zijn niet gelijk aan verlangens. Sommige mensen stoppen met het najagen van de realisatie van hun dromen of wensen om aan bepaalde behoeften te voldoen. Neem bijvoorbeeld mensen die in een baan blijven hangen waar ze een bloedhekel aan hebben uit angst dat ze de huur niet kunnen betalen. Die zouden wellicht als ideaal heel ander werk hebben, maar durven niet te switchen. Zekerheid voor Onzekerheid.

Allemaal vinden we manieren om aan onze behoeften te voldoen, of dat nu op een positieve, een negatieve of een neutrale manier gebeurt. Elke handeling, onderneming of emotie die intensief aan ten minste 3 van bovengenoemde 6 behoeften voldoet, wordt in feite verslavend. Dit houdt in dat wij mensen aan drie soorten verslavingen kunnen leiden: positieve, negatieve en neutrale.

Er is altijd wel een manier waarop wij aan onze behoeften kunnen voldoen, maar het is het beste om een duurzame manier te zoeken die zorgt dat wij kunnen leven op een manier die ons meer plezier geeft dan pijn.

Ook al proberen we aan alle 6 behoeften te voldoen, hebben we de neiging om meer waarde te hechten aan 2 behoeften van het rijtje. Zo zal, bijvoorbeeld, iemand die behoefte aan zekerheid heeft een heel ander leven leiden dan iemand die behoefte heeft aan afwisseling. Als we inzicht krijgen in wat voor ons belangrijk is, dan zullen we de keuzes die we maken (gemaakt hebben) beter begrijpen, als ook onze emotionele patronen.

Stel jezelf eens de volgende vragen:

• Op welke wijze heb ik geleefd om aan de 6 behoeften te kunnen voldoen?
• Van alle 6 behoeften: welke 2 behoeften waren voor mij de allerbelangrijkste om tevreden te stellen?
• Wat zijn de consequenties van het feit dat deze 2 behoeften altijd voor al het andere kwamen?
• Aan welke behoeften heb ik minder of nog niet voldaan of weinig aandacht geschonken?
• Wat zou er in mijn leven veranderen als ik de orde van belangrijkheid van mijn behoeften zou veranderen?

Nota bene: Terwijl je er even voor gaat zitten om deze vragen voor jezelf te beantwoorden is het belangrijk om uitgebreid aandacht te besteden aan de strategieën die je hebt aangeleerd om aan je behoeften te voldoen.

Een voorbeeld van een strategie kan zijn: het jonge kind dat een zieke ouder had heeft zich wellicht nuttig weten te maken door voor die ouder te gaan zorgen (en een beetje de ouder van de ouder te worden). Hierdoor kon hij wellicht aan zijn behoeften aan verbinding/liefde, betekenis voldoen. Dit heeft misschien geleid tot het feit dat hij voortaan zijn behoefte aan verbinding vervulling gaf door voor anderen te zorgen, ook in zijn/haar liefdesrelaties. In dat geval werd dat zorgen een strategie. Maar misschien was het helemaal niet nodig om altijd automatisch voor een ander te zorgen. Wat zou er in het leven van deze persoon kunnen veranderen als hij zou leren voor zichzelf te zorgen. Misschien heeft hij of zij zelfs wel dromen laten varen om voor die anderen te zorgen.

Het is wellicht interessant om eens uitgebreid te kijken naar onze behoeften en strategieën. Vaak hoor je mensen zeggen: ja, zo ben ik nu eenmaal. Maar als je bovenstaande in ogenschouw neemt dan kan het best zijn dat die persoon alleen maar denkt dat hij zo is. Dit komt dan doordat de strategieën al zo oud zijn en zulk een gewoonte geworden, dat die persoon niet eens weet wie hij nu eigenlijk werkelijk is.

Nou mensen, ik zelf heb zeker een aantal dingen over mezelf ontdekt. Daar ben ik blij om. Nu kan ik mezelf beter leren kennen. Waarom zou ik dat willen? Nou, ik weet gewoon dat wij allemaal Gods kinderen zijn. En ik weet dat we onze waarde als mens onderschatten. Ik weet dat er bepaalde patronen zijn die ik van mezelf terug zie in mijn moeder. Mijn moeder is 77. Dat is niet oud, maar ik zie in haar wel dat zij hoogstwaarschijnlijk haar strategieën niet meer gaat afleren of veranderen. Dat komt omdat zij er mee vergroeid is. Daardoor heeft zij bepaalde dingen niet kunnen doen in haar leven.

Aangezien ik een stuk jonger ben en veel van haar heb overgenomen, zie ik in dat ik ook bepaalde dingen niet gedaan heb.

Tot nu toe.
Want nu leer ik mezelf beter kennen en zie ik in dat het niet te laat is. Het is nooit te laat, zelfs niet als je 77 bent. Maar ik kan anderen niet dwingen om in hun eigen macht te stappen. Om hun eigen kracht te laten stromen. Zeker niet als de strategie er eentje is die tot verslaving is verworden.

En we hoeven ook niets te veranderen, zeker niet als de strategie positief is, of zelfs niet als hij neutraal is. Maar als het een negatieve invloed heeft op je leven, waarom dan niet het heft in eigen handen nemen?

Ik wens jullie allemaal een fijne, zeer zonnige zomer.

Martine Clausen, altijd bezig met behoefte nummer 5