Jaarvergadering Vereniging Parapsychologie Zaanstreek
Datum: 19 januari 2016
Aanwezig: 20 personen (15 leden; 5 bestuursleden)
op deze mooi avond in januari 2016.
Vóór we ertoe overgaan het voorzitterschap over te dragen moet ik nog een paar dingen afhandelen met jullie over het seizoen 2014/2015.
Dat zal zijn: Financiën, De lezingen van dat seizoen en de Pariodiek. Lees verder
Dinsdag 19 januari 2016 20:00 uur
Basisschool De Vuurvogel, Eemmeer 15b, 1509 GL Zaandam – ’t Kalf
Entree: alleen leden
Op deze Jaarvergadering (ALV) zullen de onderstaande onderwerpen besproken worden. Daarnaast zal Joop, na ongeveer 20 jaar inzet, het voorzitterschap neerleggen.
Binnen de vereniging is een nieuwe voorzitter gevonden. De leden zullen gevraagd worden akkoord te gaan met zijn/haar benoeming.
na de pauze zal Frans Meulman ons vertellen wat wij in persoonlijk opzicht kunnen verwachten in het nieuwe jaar.
Terugblik op de lezing van 11 januari 2016 20:00 uur
Reizen op de golven van geluidsfrequenties naar de klank van de stilte.
Een uitnodiging voor een innerlijke reis.
Na een korte meditatie kwamen de klanken als een prille voorjaarsregen over ons heen. En zoals meiregen onmisbaar is voor de planten en bloemen in onze tuin, zo voelden de klanken van de schalen, gongs en andere prachtige instrumenten die Anne en Jacintha voor ons hadden meegebracht. De klanken lagen soms dicht bij elkaar, maar nergens klonk het vals, zoals wij, op bijvoorbeeld de piano, klanken die niet bij elkaar passen vals noemen.
De kralen, zo noem ik ze maar, die in de platte zeef of in de lange koker langzaam naar beneden rolden, versterkten de regen nog extra, zodat we ons in het regenwoud konden wanen. Het vogeltje dat af en toe tsjilpend van zijn aanwezigheid blijk gaf, deed het woud ook alle eer aan.
Af en toe kon ik het niet laten één oog even te openen om te kijken met welk instrument ze nu weer bepaalde geluiden maakten. Verder zaten we met de ogen dicht alles over ons heen te laten gaan.
Op enig moment voelde ik handen op mijn schouders. Het was Ger. Hij had tevoren gevraagd, of hij mocht assisteren, niet om met het concert mee te doen, maar om tijdens het concert een healing te doen bij alle aanwezigen. Ook dat voelde fijn aan. Men zegt wel eens dat als je een healing geeft, dat je daar energie van krijgt, ook als je de energie, die je uit de kosmos komt, doorgeeft. Ik hoop dat Ger dat ook mocht ervaren, anders zal hij na zo veel handopleggingen uitgewoond zijn geweest.
We hebben zo een heerlijke avond gehad.
Een bijkomstigheid was nog dat ik nog één keer de mensen mocht aankondigen en bedanken na afloop, omdat de Algemene Leden Vergadering naar later datum was verplaatst. Nu na die vergadering zal ik die eervolle taak niet meer uitvoeren.
Joop
De eerste lezing van het nieuwe jaar hebben we inmiddels achter de rug, het klankschalenconcert van Anne van der Horst en Jacintha van Burgsteden op 11-1-2016
Ik kan natuurlijk niet voor een ander spreken, maar ik heb er enorm van genoten, met al die tonen en belletjes, de grote gong en de klankschalen.
Ik voelde precies waar het een beetje geblokkeerd zat in mijn lichaam en het leek alsof het los getrild werd. Van Ger Mosman kregen we warme handen op ons hoofd en schouders. Ook Ger humde mee op de muziek, het bracht mij in andere sferen, terug naar de Indianen. Naast de klanken ervaarde ik een serene stilte in de zaal. De meeste mensen zaten op een stoel, in een cirkel en een paar personen lagen op een matras. Bij het lostrillen van mijn blokkades ervaarde ik koude rillingen en kroop ik in mijn vest.
Op een gegeven moment hoorde ik Ger, ik zal maar zeggen brommen, en het raakte mijn lachspieren, sterker nog, een echte slappe lach, en ik dacht: “dit is een emotie, die mag er zijn, net als huilen”, maar ik stond het niet toe, omdat ik de stilte en de klanken zo heerlijk vond, wat er toen gebeurde was heel apart. De energie van het lachen verwarmde mij weer en ik was helemaal opgeladen…
Yvonne
Lieve mensen,
Dat was dan weer dat! Feestdagen zijn er om achter de rug te hebben en dan te bedenken: hmmm, het was toch wel gezellig en ze vlogen om, hoewel het er nu wel heel veel achter elkaar waren. We moeten nu alleen de kerstversiering nog opruimen.
Ik weet dat al heel veel mensen de versiering allang verwijderd hebben, want als je het al hebt staan en hangen vanaf Sinterklaas dan wil je er wel weer van af. Je wilt het eigenlijk al vóór kerst weer weg doen, maar dan krijg je misschien opmerkingen van de buren.
Van de andere kant is het voor je gemoedsrust wel beter om lampjes en sterren eerder aan te brengen omdat het nu van de tijd afgaat die je nodig hebt om de feestdagen zelf voor te bereiden. Maar goed we hebben alles overleefd en gaan door met het dagelijkse ritme, maar dan wel met het meenemen van onze goede, om niet te zeggen bijzonder goede, voornemens. Laten we in ieder geval de beweging er in houden!
Die beweging hielden we er in, in december toen we met Marnix Lamers de lachmeditatie/workshop deden. We hebben zeker gelachen, alleen vraag ik me af of het de tweede keer met hem even leuk zou zijn. Maar goed, ik ging met een goed gevoel naar huis die avond en dat was de bedoeling. Ik voelde mezelf bijna alsof ik jarig was….
Maandag komen Anne van der Horst en Jacintha van Burgsteden ons verblijden met een healingconcert met de klankschalen. We hopen daarna ook verkwikt naar huis te gaan. We kunnen er dan weer een jaartje tegen, want de jaaroverzichten van 2015 waren nu niet bepaald opbeurend. Nu is ellende altijd meer nieuws dan vrolijke dingen maar toch…
Ik denk dat de wereld er beter uit gaat zien als iedereen genoeg heeft om te leven en heel misschien ook nog iets extra’s voor leuke dingen. Mensen hebben dan in ieder geval minder de neiging om achter anderen aan te lopen die de boel in het honderd willen schoppen.
Nog even een woordje over de Algemene Leden Vergadering, dinsdag 19 januari 2016. Deze keer blikken we niet alleen terug naar het seizoen 14/15 en inventariseren we niet alleen de onderwerpen waar de leden behoefte aan hebben, maar kijken we ook vooruit naar de komende jaren met nieuwe plannen en kunnen we de behoeftes peilen die onder de leden leven naar aanleiding van die plannen. Het zal een bijzondere ledenvergadering worden! Alle leden zijn dus van harte uitgenodigd!
Joop
Aan iedereen die dit leest de beste wensen voor 2016. Geen tijd voor platitudes over hoe de tijd vliegt, dat zien we iedere dag in de spiegel, nietwaar?! Mensen, ik schrok toen ik dit keer de Nieuwjaarsboodschap van Amma vertaalde. Behalve liefde en compassie, was er een ernstige toon die aanspoorde tot bewust leven, aangezien de opwarming van de aarde veel sneller gaat dan voorspeld en Amma zei dat als wij op deze voet voort gaan, wij over 4 tot 6 jaar in een zodanige hitte zullen leven dat het menselijk ras zal uitsterven. Aarde, onze planeet, zal zich aanpassen dus de planeet overleeft het wel. Maar als wij niet uitkijken, dan is het finito met ons bestaan.
Ik moet zeggen dat ik daar wel even stil van was. Een fenomeen op zich. Natuurlijk weten we van het gat in de ozonlaag en dergelijke, maar er komen dagelijks meer auto’s op de weg en we gaan nog altijd rustig door met het kappen van tropisch regenwoud en het houden van koeien. Die koeien alleen al zijn debet aan 18% van het broeikaseffect. De oplossing lijkt mij duidelijk. Dan maar geen vlees meer eten!
Nou, nou, Martine, dat is wel erg somber zo begin januari, denkt u wellicht. Helaas, zo heeft de mensheid haar moederplaneet uitgebuit. Dus wanneer u weer staat te lekkerbekken voor een kiloknaller, dan zou ik nog maar een keertje nadenken.
Ik had laatst een leuk gesprek met een knaap die zojuist was afgestudeerd in maritieme biologie. Hij was speciaal geïnteresseerd in landbouw op zee. Dat wil zeggen: de visteelt op zo’n manier dat er oesters en zeewier aan te pas moeten komen om de afvalstoffen van die vissen op te nemen zodat er geen enkel afvalresidu van de teelt van die vissen overblijft. Knaap was 24 en gaat in februari naar Australië om daar werk te zoeken in zijn veld. Ik zeg tegen hem: ‘Goh, interessant beroep hoor, dan weet je zeker ook wel dat de veeteelt voor vleesconsumptie door de hoeveelheid methaan een grote boosdoener is waar het broeikaseffect betreft.’ ‘Ja, zegt hij, ‘daarom probeer ik ook nog maar 1 keer per dag vlees te eten.’ Ik schoot regelrecht in de lach. ‘1 keer per dag? 1 keer per week zul je bedoelen, kerel, anders redden wij het niet!’
Deze jongeling was een Engelsman. Ik vond het sneu want hij werd helemaal rood, en pruttelde dat hij zo van vlees houdt. En daar zit hem dan ook precies de kneep met dat hele milieuprobleem. Wij zijn zo gewend om het onze zintuigen naar de zin te maken, dat we eigenlijk grote moeite hebben om te doen wat goed is voor het algemeen goed. Zo lekker een stuk vlees, dus dat ene stuk dat ik eet kan geen kwaad, toch? Ahhh, lekker lang onder de warme douche is zo zalig. Ahhh, met de auto naar de supermarkt is zo lekker gemakkelijk. Ahhh, een spuitbus deodorant is zoveel frisser dan een roller. Noem maar op, noem maar op.
Amma zegt: ‘Zelfs al woon je in een mini flat, dan nog heb je een vensterbank waarop je een paar potten met eigen groenten kunt verbouwen. En je kunt je afval scheiden. Denk niet, wat kan dat minibeetje dat ik doe nu toch voor invloed op het geheel hebben. Want alle kleine handelingen zijn samen één belangrijke stap.’
Maar haar boodschap was niet helemaal somber hoor, want ze zei ook dat wanneer we met zijn allen die moeite doen, dat er dan wellicht een verschuiving in bewustzijn zou kunnen komen en daardoor de start van een nieuw tijdperk. Maar dan moet er echt wel iets veranderen.
Ik hoop op het laatste. Als je naar het nieuws luistert is dat genoeg om je doodsbang te maken en pessimistisch. Als je ziet wat ze doen op sommige plaatsen in de wereld dan realiseer je je dat de mensheid de meest destructieve diersoort op aarde is en dat deze diersoort de hele planeet naar de Filistijnen helpt. Maar er zijn ook vele mensen die geweldloosheid betrachten, zoals wij van Gandhi geleerd hebben. En die vriendelijk zijn voor hun medemens. Godbetert, hoe is het mogelijk dat we zo moeilijk doen over de vluchtelingen. Die arme mensen hebben een welkom nodig, stel je voor dat jij in hun situatie zou zijn. Maar daar ontbreekt het aan. Aan inlevingsvermogen.
Mijn nieuwe voornemen voor dit jaar is een oud voornemen. Ik wil niets, alleen maar mededogen hebben voor de planeet en alles daarop. Helaas ben ik menselijk en kan ik geen mededogen opbrengen voor terroristen die plannen maken om onschuldige mensen de lucht in te blazen.
Hopelijk wordt dit een jaar van positieve veranderingen. Sommige veranderingen zijn vreemd, daar moeten wij een beetje aan wennen. Zoals het feit dat onze voorzitter na meer dan 20 jaren trouwe dienst met (welverdiend) pensioen gaat. Zeer begrijpelijk hoor, Joop, petje af voor jouw inzet al die jaren. Hopelijk blijf je nog wel je rode jasje dragen, want we kennen je eigenlijk niet zonder!
Ik ben benieuwd lieve mensen, wat dit nieuwe jaar gaat brengen. Ik hoop Nieuws, en geen Ouds.
Martine Clausen, als we nog 4 tot 6 jaar te leven hebben, wat gaan we dan doen met die tijd?
We zoeken nog steeds iemand die de Pariodiek van mij kan en wil overnemen. In eerste opzet is ons orgaan in het leven geroepen om de leden in kennis te stellen dat er weer een interessante lezing aan komt en dat doet de Pariodiek nog steeds. We vragen vaak aan de spreker een stukje te sturen en anders downloaden we het van internet.
Om de leden, die niet naar de vorige lezing konden, op de hoogte te stellen hoe het was en dat ze eigenlijk wel heen hadden moeten gaan als we het inderdaad een mooie avond
vonden, zijn we bezig gegaan met het schrijven van een verslagje van de avond. Dat was in het begin niet zo makkelijk, maar al doende leert men en vooral als je af en toe eens een complimentje krijgt, komt het zelfvertrouwen vanzelf en dat is het halve werk.
Het stukje van de voorzitter moest ik vroeger overtikken van een kladje. Nu kun je het zo kopiëren van een mailtje van die voorzitter.
Er zijn wel eens mededelingen vanuit het bestuur. Die krijg je gewoon in de bestuurs-vergadering, die ongeveer een keer per maand gehouden wordt.
En dan zijn er de stukjes, die leden mogen inbrengen. In de loop der tijd is Martine een graag geziene schrijfster van interessante stukjes, die ze steeds zo uit haar mouw lijkt te schudden. Het is dan wel goed haar een week voor je het stukje nodig hebt, een seintje te geven.
Eigenlijk dus een fluitje van een cent te meer omdat ik aanbied om mijn ervaringen te delen en te helpen bij de eerste uitgaven die je doet. Niet dat je het allemaal op dezelfde manier moet doen. Je eigen inbreng is maatgevend.
Het zou misschien goed zijn als er weer een andere vrijwilliger is, die naar alle (of bijna alle) lezingen gaat en die het stukje wil maken over de lezing. Dat zou je dan onderling kunnen afspreken wanneer wie wat doet.
Je ziet: het is allemaal zo flexibel als wat.
Het enige wat vast staat is: ons orgaan moet doorgaan. Zonder zijn we geamputeerd!
Joop