Terugblik lezing van maandag 16 november 2015

Christiane-Beerlandt

De avond van 16 november had een bijzondere lading. Dirk Lippens, levensgezel en echtgenoot van Christiane Beerlandt, was sinds jaar en dag de steun en toeverlaat van Christiane. Waarheen Christiane ook ging voor een lezing, Dirk was erbij. Hij heeft in de afgelopen jaren vreselijk hard gewerkt om het werk van Christiane, en haar missie om van de wereld een mooiere, leefbaarder en betere plaats te maken, te ondersteunen en mogelijk te maken. Christiane werkte onvermoeibaar, zichzelf veronachtzamend om anderen te helpen. Zij overleed totaal onverwachts op 18 juni 2015, 11 dagen na haar zestigste verjaardag.
Dirk voelde dat het werk van Christiane voortgang moest hebben, en daarom kwam hij bij onze Vereniging. De lading die deze avond had was een emotionele. Dirk was zichtbaar aangedaan, volop in de rouw. Vandaar dat het extra moedig van hem was om voor de eerste maal na haar overlijden, een lezing te verzorgen, in plaats van op de achtergrond aanwezig te zijn.
Hij begon met een korte introductie om uit te leggen waarom hij en niet Christiane daar vanavond voor de zaal stond. “Duizend maal liever had ik hier niet gestaan.” Recht vanuit zijn hart.
Dirk sprak verder: “ Christiane zei altijd: eerst komt de Zelf-liefde, de zachtheid voor het Zelf. Dan pas kunnen wij goed voor anderen zorgen. Anders wordt het opoffering.” Dit is een belangrijke boodschap want opofferen put onze eigen energie uit waardoor wij moe en ziek kunnen worden, terwijl wanneer wij vanuit een overdosis energie anderen helpen, onszelf nooit uit zullen putten.
Christiane zei voorts: “Ik maak mijzelf overbodig door mijn boeken te schrijven.”
Dirk las een zin voor van een kaart die iemand bij hun huis in Lierde had achtergelaten na Christianes verscheiden: “Houd mij niet tegen. Opdat jullie zouden groeien moet ik heen gaan.”
Deze zin heeft Dirk en Christianes dochters zeer gesteund. Zij weten dat er een reden achter het onverwachte overlijden van Christiane is en deze zin lijkt voor hen een groot onderdeel van die reden.

Dirk Lippens

Het gaat er altijd om de levenskracht in jezelf steeds sterker te maken om van deze wereld een betere plaats voor elkaar te maken. Daarnaast gebeurt niets zomaar. Alles wat wij meemaken heeft een oorzaak en een reden. Daarom is het belangrijk om bij situaties niet naar de ander te wijzen, maar juist te kijken wat in ons het patroon is wat er voor zorgt dat we dit in de buitenwereld aantrekken. Het is ten slotte zo dat het al moeilijk is onszelf te veranderen, laat staan een ander. Bovendien zijn we machteloos als we naar de buitenwereld wijzen, terwijl wij, als we bij onszelf te rade gaan en patronen ontdekken, kunnen zien: hee, dit is mijn overtuiging, misschien is die niet langer nuttig, misschien kan ik die vervangen door iets constructievers.
Om hier meer inzichten en steun bij te krijgen is het werk van Christiane Beerlandt een onschatbare bron. Haar enorm dikke boek: de Sleutel tot Zelf-Bevrijding is daarin het magnum opus, 1300 ziekten staan hierin beschreven. Het gaat hierbij niet om de beschrijving van het medisch ziektebeeld, maar juist om de psychologische kernoorsprong van de kwaal of ziekte. En wanneer die kernoorsprong begrepen is dan kan er aan de kernoplossing gewerkt worden, die zeer helder onder het psychologisch ziektebeeld beschreven staat. Christiane had geenszins iets tegen de reguliere medische wetenschap. Zij vond juist dat de psychologische aanpak en de reguliere geneeskunde hand in hand moesten gaan.
Dirk wees op het belang van het lezen van de introductie en inleiding van de Sleutel. Meestal gaan mensen onmiddellijk op zoek naar hun kwaal en slaan het voorwoord over. Maar juist daarin legt Christiane haar levensfilosofie uit.
Wanneer je een tekst van Christiane niet goed snapt of niet in praktijk weet te brengen, dan kan het heel goed helpen wanneer je de tekst door een vriend of familielid laat lezen en met hen kijkt hoe de tekst voor jou van toepassing is. Ten slotte hebben we allemaal blinde vlekken, als wij die namelijk niet hadden, dan hadden we geen problemen.
Natuurlijk is niet iedereen ziek. Er zijn behalve ziekten nog allerlei andere signalen in onze levens waaruit wij iets kunnen leren over onszelf en ons gedrag. Daarbij is het zaak dat wij er niet in doorslaan dingen als een signaal te zien. Dat wij niet bij het minste geringste banale voorvalletje daar meteen een betekenis hoeven achter te gaan zoeken en erover zitten tobben. Fanatisme is nooit goed. Maar wanneer iets je echt opvalt, bijvoorbeeld ineens gaan er in een week een aantal peertjes stuk in je huis. Dan zou je daar eens bij stil kunnen staan. Of je breekt, of in je omgeving breken, ineens glazen. Dat zou dan in kunnen houden dat jij ergens mee moet breken. De signalen van buitenaf lopen namelijk altijd synchroon met iets binnen in ons zelf. Synchroniciteit is: er gebeurt iets opvallends waarvan wij niet direct de oorzaak zien, vandaar dat het ons opvalt, en die gebeurtenis raakt ons. Als het ons raakt dan is er een betekenis. Zo gaf Dirk het voorbeeld dat in de twee jaar voorafgaand aan Christianes overlijden er in hun huis maar liefst vijf klokken om verschillende redenen stil bleven staan. En dat zelfs het kleine wekkertje dat Christiane altijd bij zich had tijdens haar lezingen, stil bleef staan. Na het overlijden van Christiane begonnen de klokken weer spontaan te lopen in hun huis en ging de wekker ook weer lopen.
Dirk weet zeker dat hier een boodschap in zit. Christiane was altijd heel hard aan het werk en sliep maar vier uur per nacht. Zij was een geëngageerd mens, nog voor zij ooit een boek geschreven had was zij actief om de hormonen uit diervoer te bannen. Ook had zij in de tachtiger jaren, toen het nog totaal niet in zwang was, al een natuurvoedingswinkel. Wellicht heeft Christiane heel goed geweten waarom die klokken stil gingen staan. (nu ik dit verslag schrijf denk ik: als de klok stopt dan betekent het misschien dat je een pauze moet nemen) Maar wilde zij niet aan zichzelf denken, omdat zij kon zien wat er in onze wereld aan de hand is en wat er nodig is. Dirk vertelde dat Christiane een jaarhoroscoop schreef en dan nog eens de horoscoop voor elke individuele maand. En dat zij tegen hem zei dat ze niet durfde neerschrijven wat zij allemaal gezien had, omdat het te verschrikkelijk was.
Haar boodschap aan het einde van de tekst van november 2015 was: “Mensen, ik hou van jullie. Geloof in je kracht. Ik zie de kleine onvolkomenheden in jullie, maar die kunnen overwonnen worden. Hou van jezelf!” In feite doorzag Christiane de inherente eenheid, goedheid en liefde in de mensheid. Zij doorzag dat het ego en de overtuigingen die onvoorwaardelijke liefde in de weg zaten. Christiane had een gave. Zij kon zich afstemmen op de onderliggende waarheidsfrequentie van het leven. Van daaruit heeft zij volledig zuiver en onzelfzuchtig haar vele boeken geschreven en mensen in lezingen willen helpen. Wij zullen haar in fysieke vorm moeten missen, maar zij leeft voort in haar werk, in de harten van haar bewonderaars en dierbaren en Dirk is ervan overtuigd dat er nog geen einde is gekomen aan het werk van Christiane.
Met zijn zachte, warme stem, zijn rustige uitstraling en zijn liefde en passie voor Christianes missie, heeft Dirk een prachtige avond verzorgd. Na de pauze waren er slechts weinig vragen. Want zijn verhaal was helder, en ik denk dat wij met zijn allen stil waren vanwege de gevoelde emotie en integriteit van een man die zijn levensgezellin iedere minuut van de dag zo zeer mist.

Martine Clausen,
dankbaar voor Christianes werk, voor de mooie avond met Dirk en om het feit dat ik in mijn leven Christiane meerdere malen heb mogen ontmoeten.

Nieuwsbrief Beerlandt Publicaties 18 juni 2015Beerlandt publicaties