Een van de Tarot kaarten in de Osho Zen Tarot is ‘Travelling’ – reizen. Het plaatje op de kaart toont een bergachtig landschap met een meanderend pad waarop piepklein een figuurtje te zien is. Een zonnetje aan de horizon. De kaart duidt aan dat ieder mensenleven een persoonlijke reis is. Als je van boven zou kunnen kijken naar de route, dan zou je ook duidelijk een richting kunnen zien, een lijn, maar ook allerlei zijpaden en paadjes die de reiziger in kan slaan om uiteindelijk weer op de hoofdlijn, het levenspad dat onherroepelijk ergens toe leidt, terug te komen.
Zo kunnen we dus ons leven bezien. We kunnen pogen er boven te hangen en de route te bekijken. Dan kunnen we inzien dat we soms een beetje zijn afgeweken, en soms in een rechte lijn zijn gelopen. Waar naar toe? Tja, dat hangt er van af wat je doel is. Wat mij opvalt is dat er vaak op mijn lijntje dingen zijn aangereikt. Alsof er kleine richtingaanwijzers stonden. Van die mooie paaltjes met een bordje erop: Erik, Deepak Chopra, Amma, Meditatie, Wandelpad, Vereniging voor Parapsychologie, Frankrijk, Engeland, Wereldse genoegens, Onthechting. Zomaar een heel aantal bordjes die ik op mijn pad ben tegengekomen en waarvan sommige steeds terugkomen. Soms met de twee richtingen: links af wereldse verlangens en rechtsaf spirituele ontwikkeling.
Wanneer ben je een spiritueel zoeker? Als je je bezig houdt met de diepere betekenis van het leven? Als je ergens een knagend gevoel hebt dat zegt dat er daar buiten dat ego iets groters is, iets mooiers dan wat je tot nog toe ooit ervaren hebt? Als je ongedurig bent en in je gedachtestroom verdwaalt? Misschien heeft ieder mens zo zijn eigen reden om zich spiritueel zoeker te noemen. Dat doet er minder toe. De vraag: wat hoopt die zoeker dan te vinden is relevanter. Volgens Ramesh Balsekar is dat voor alle spiritueel zoekenden gelijk: totale innerlijke rust. Peace of Mind. De vredige staat van puur zijn, onverstoord door de uitputtende eisen en kletspraat van het ego.
Een aantal jaren geleden kwam ik via via in aanraking met Advaita Vedanta. Een boodschapper van het universum bracht het onder mijn aandacht. Dus ik ging mij daar in verdiepen, want de boodschapper was een goede vriend die ook zeer noest bezig was zich op het spirituele pad in van alles onder te dompelen. Er was een lezing van Andrew Cohen in de Beurs van Berlage, dus ik heen. Ik kan mij nu alleen nog herinneren dat ik verbaasd was over hoe die Cohen er uit zag als een moderne snelle zakenman. En dat hij een snelle geest had en intellectueel vertelde over Advaita. Aangezien ik ook nogal goed in mijn intellect kan toeven, sprak het mij wel aan, maar ergens had ik ook een innerlijk stemmetje dat zei: er ontbreekt hier iets. Indertijd kon ik daar de vinger niet op leggen. (achteraf denk ik: het voelde niet warm, groot verschil met Amma)
Later had ik een keer op een opleiding die ik toen volgde een seminar van een gastspreker. Die man heette van zijn voornaam Advaita! Hij gaf les in het samenstellen van creatieve workshops voor het bedrijfsleven of zo. Ik weet zijn achternaam niet meer maar het was iets van Advaita de Wit of zo. Dat stond wel komisch. Toen dacht ik weer, o ja, die Advaita, daar ben ik een beetje van afgedwaald. Dat kwam ook omdat ik naar
een lezing van Tony Buzan was geweest. Ook een westers Advaita leraar. Van zijn
lezing kwam ik ronduit gefrustreerd, om niet te zeggen verontwaardigd vandaan. Iedere keer als iemand een vraag stelde zoals bijvoorbeeld : ‘Ik begrijp dat u zegt…” Dan viel
hij de vraagsteller in de reden en zei iets als: ‘ Welke Ik? Er bestaat geen ik. En ook
geen U.” En een lol dat hij had. Ik ergerde me groen, want niemand kon een vraag stellen. Maar Tony leek zich kostelijk te vermaken.
Ik geloof dat ik toen een beetje terug begon te komen van die stroming.
Achteraf bedenk ik mij: ik was zeker op mijn levenspad een zijweg in geslagen waar ik eigenlijk nog niet aan toe was. Of misschien was mijn ego nog 100% te groot, in vergelijking met vandaag 99% te groot.
In elk geval ben ik nu in een fase dat het fenomeen Verlichting mij uitermate intrigeert. En grappig genoeg zijn er dan ook weer boodschappers die van alles aanreiken.
Het begon met het boek ‘Ik Ben’ van Sri Nissargadatta Maharaj. Een enorme dikke pil. Dat kwam ik op een marktje in Zuid Frankrijk tegen. Ik had het al jaren willen hebben maar was te knierterig. Nu sprong het eruit op de marktstal met tweedehands boeken. Het was dan ook knal oranje. Ik pakte het en stond te glunderen. De man van de stal zei: ken je het? Ik zei ik heb er over gehoord en ik wil het. Hij zei je mag het hebben voor 20 euro. Geweldig. Hij verkocht verder van alles hoor, dit was het enige spirituele boek. Ik was dolblij. Het lezen van dit boek maakte dat Verlichting mij nog veel meer ging intrigeren. Er komen dan ook allerlei vragen op en die zou ik dan dolgraag willen stellen, maar ja, telkens als ik zo’n verlichte geest ontdek, zijn ze al overgegaan voordat ik me naar hen toe kan spoeden. Gelukkig is er het internet en youtube. Ramesh Balsekar, ik had natuurlijk eerst ook nog nooit van hem gehoord, maar dat is het nu juist, boodschappers dragen richtingaanwijzers aan. De naam Balsekar las ik in een boek van Joe Vitale (over Ho’oponopono) en ik dacht: effe opzoeken. Nou, op youtube staat een interview met Balsekar. Interessant hoor, maar ook soms lastig. Zo zegt hij dat er geen personen bestaan, we zijn namelijk bewustzijn die een vorm hebben aangenomen (een lichaam). Die vorm is niets anders dan een object, net als onze mind een object is. Maar om die vorm te ervaren is daar bewustzijn dat in die vorm aanwezig is en als wij ons daar op gaan richten dan gaan we inzien dat de wereld zoals wij die met onze zintuigen ervaren, niet de realiteit is maar een projectie. Dat is intellectueel goed te begrijpen, maar vervolgens zei hij dat er dus ook niemand is om te reïncarneren. Reïncarnatie is daarom niets anders dan bewustzijn dat weer een nieuwe levensvorm aanneemt. Maar tevens zegt hij dat het vele levens kan vergen om verlichting te bereiken. Dat snap ik dan niet omdat dat wijst op een continuïteit in de vorm van een deel individuele ziel die zich ontwikkelt door vele levens heen. Dus lieve Pariodiek lezer, ingewikkeld!
Maar, goed, ik ben er druk op aan het kauwen. Volgende keer kom ik er op terug. Met Jean Klein en Tolle. Maar mochten er onder de lezers dezes zielen zijn die mij met betrekking tot bovenstaande kunnen verlichten, dan houd ik mij ten zeerste aanbevolen! Ten slotte lopen jullie ook allemaal op je prachtige levenspad en wie weet zijn jullie allang de afslag Verlichting ingeslagen….
Martine Clausen, wandelend, peinzend en puzzelend.
