Graancirkels, ufo ed

Terugblik op de lezing van 9 december 2013
Ufo’s, Aliens en Graancirkels met Theo Wierdsma

Theo begon met te zeggen dat hij iets meer ziet dan een ander. Uit zijn mond klonk het niet eens aanmatigend. In 2003 werd hij op de graancirkels geattendeerd. Daarna ging hij er naar op zoek eigenlijk om te weten hoe ze gemaakt werden (door mensen dacht hij). Ene Mike fietste op een morgen langs een korenveld en zag 3 witte gedaantes zwevend boven het graan. ’s Morgens was er nog geen graancirkel en ’s middags wel. Op een nacht zag een politieman drie wezens, waarvan er een verdween (leek opgelost) en later uit het niets weer verscheen.
In 1678 verscheen de eerste graancirkel in zuid-Engeland in Hartford.
Er zijn ook andere cirkels dan in het graan: bv. In Brabant in 2012 in de sneeuw, ijscirkels, zelfs op ijs van 1 cm dik, zandcirkels en zelfs onder-water-cirkels.
Zelfs in Engeland, waar de meeste voorkomen weet niet iedereen van het fenomeen. Ze liggen vaak op kruispunten van leylijnen, die je in kaart kunt brengen met een wichelroede. In de cirkels bevindt zich vooral als ze nog vers zijn een krachtveld, zelfs zo sterk dat een kristal “uit zichzelf” bewoog op zijn hand.
Anomalieën zijn afwijkingen in het graan, die altijd worden aangetroffen in een graancirkel.
In het jaar na een cirkel kun je vaak de rudimentaire vorm nog zien waar hij heeft gelegen. We noemen dat ook wel de ghost. Omdat het veld nieuw zaad heeft zou je zeggen dat er een verandering in de structuur van de grond moet zijn.
Heel vaak zijn de cirkels gemaakt met behulp van de gulden snede en als ze vanuit het heelal gemaakt worden wil dat zeggen dat die gulden snede heel universeel is.
Er werd een keer een cirkel verstoord, zodat hij niet meer goed zichtbaar was. Twee weken later lag dezelfde een paar kilometer verderop.
Op krachtlijnen bevinden zich vaak lichtbollen, maar ze spelen ook wel met helikopters
van het leger. De lichtbollen maken een magnetisch veld en de graancirkel valt er binnen een paar seconden in. Het filmpje dat zijn zoon had gemaakt van de drie lichten waar lichtbollen uitkwamen en Theo zelf op de voorgrond stond was zeer indrukwekkend. Theo gelooft dat we van uit de ruimte bezoek krijgen en dat ze via graancirkels communiceren met ons.
Zijn UFO’s aards of buitenaards? Bestaan ze en waar komen ze dan vandaan? Kunnen aardse toestellen zich al zo snel verplaatsen? Hij gelooft in medebewoners uit de kosmos, zoals hij de aliens liever noemt.
Theo heeft veel meegemaakt waardoor hij ons ook wil doen geloven in de bemoeienissen van buiten de aarde. Om ons te laten zien hoe zo’n medebewoner er uit kan zien, er zijn verschillende verschijningsvormen, heeft hij er een meegenomen, die hij later als medepassagier in de auto had gezet, maar wel in de gordel natuurlijk. Ik kon het niet laten er even een foto van te maken.
In deze lezing met de foto’s en filmpjes die Theo mee had vielen we van de ene verbazing in de andere. Een zeer bijzondere avond dus.

Theo Wierdsma reist al vele jaren elke zomer naar de graanvelden rondom Avebury in het zuiden van Engeland om er onderzoek te doen naar graancirkels die daar om onverklaarbare redenen al jaren verschijnen.

De schoonheid, de complexiteit en de geometrie van deze graancirkels en de snelheid waarmee ze verschijnen maakt het volgens hem onmogelijk dat ze door mensenhanden worden gemaakt. Tijdens zijn reizen maakt Theo Wierdsma prachtige luchtbeelden van deze grote cirkels. Door de jaren heen heeft hij ook spectaculaire beelden geschoten van ‘orbs’(mysterieuze lichtbollen) en ufonauten.

Theo heeft aldaar regelmatig UFO kontakt en zodoende is het voor hem mogelijk de boodschappen in het graan te decoderen.

 

Even voorstellenevenvoorstellen

Reeds vele jaren ben ik nauw betrokken geweest bij werkgroepen die zich bezig hielden met onderzoek naar channeling, dowsing, healing, frequentieanalyse, regressietherapie/hypnotherapie en ufo manifestaties.
Er kan zodoende gebruik worden gemaakt van mijn ervaring en advies op bovengenoemde aandachtsgebieden.

Tevens onderzoek ik en ontstoor ik woningen, o.a. op het gebied van aardstraling en elektrosmog. Een en ander gebeurt met behulp van geavanceerde apparatuur.

Verder heb ik in de loop der jaren veel onderzoek gedaan naar krachtplekken en leylijnen.
Zodoende kwam ik in aanraking met het fenomeen graancirkels.
De afgelopen jaren heb ik in Wiltshire (Engeland) veel krachtplekken en cirkels bezocht, onderzocht, gefotografeerd en gefilmd.
Naast het fenomeen graancirkels heb ik ook ervaring opgedaan met lichtbollen.
Deze lichtbol manifestaties zijn op foto en film vastgelegd. Het gaat hierbij veelal om uniek materiaal. Bovengenoemd materiaal is in boeiende graancirkellezingen verwerkt.

Theo Wierdsma
http://www.adapa.nl/

De url van de film van de avond door Frank Bonte:

Positief omgaan met straling.

Terugblik op de lezing met Guido Fassaert van 18 november 2013

We kregen van Guido een technisch verhaal over straling. Er bestaat natuurlijke straling, (geopatische) en technische of door de mens geproduceerde straling, die we weer onderverdelen in laagfrequente en hoogfrequente straling.
Onder laagfrequente straling verstaan we de straling van de netspanning, van motoren en transformators, van hoogspanningsleidingen, tram-, trein- en metroleidingen en van de beeldbuis.
Onder hoogfrequente strealing moeten we verstaan de straling die wordt afgegeven door radar, GSM, Wifi, dect telefoons, satellieten, C2000, mobiele telefoons enzovoorts.
Vooral mobiele telefoons, die je vlak bij je hoofd houdt kunnen zelfs ons DNA beschadigen en mogelijk kanker veroorzaken. In Frankrijk zijn bijvoorbeeld mobieltjes voor kinderen verboden. België verbiedt mobieltjes voor kinderen onder de 6 jaar en wil geen reclame voor mobieltjes voor kinderen onder de dertien jaar.
Straling geeft verstoring in de celcommunicatie in ons lichaam en cellen sterven bij geen of onvoldoende communicatie. Bij kinderen gaat de straling veel verder in de hersenen door dan bij volwassenen. In Nederland zijn veel plaatsen, waar meer straling is dan de norm. De belangrijkste plaats in ons huis is de slaapkamer, waar je zo’n 8 uur per etmaal bijna in coma doorbrengt.
Vervang de wekkerradio door een wekker op batterijen en zet je mobiel uit of in de vliegtuigmodus, als je hem als wekker gebruikt. Trek de stekkers uit de 230volt apparaten zoals tv’s, computers en radio’s of doe ze helemaal uit, bij geen gebruik.

Vervang je waterbed, omdat het water een supergeleider is en neem een andere matras als je een matras met binnenvering hebt, omdat de veren een spoel vormen die ook weer straling afgeven.

Je kunt zelf dingen doen om je huis te verbeteren, zoals het aanbrengen van bouwkundige voorzieningen, het bestrijden van de straling en zelfs verhuizen als je op een verkeerd punt woont. Je kunt ook straling gebruiken ter bescherming. En dan komen we bij apparatuur waar Guido mee werkt en die een Floww veld kan opwekken. Een floww veld zorgt er voor dat de cellen weer gaan communiceren, omdat de technische straling is omgezet naar natuurlijke straling. Bij een mobieltje werkt zo’n floww veld nog in een straal van 50 cm, net groot genoeg voor de eigenaar.
De technische straling kan gemeten worden, de natuurlijke straling niet en het floww veld is een natuurlijke straling.
Het elektrisch wisselveld kan in je huis gemeten worden. Ook het aardmagnetisch gelijkveld, wat wel natuurlijke straling heeft maar niet altijd goed is, kan gemeten worden. De apparaatjes die het floww veld kunnen scheppen kan Guido leveren, maar het is het beste om eerst je huis te laten meten om te weten wat je nodig hebt, om de slechte straling te kunnen vermijden. Er hangt echter best wel een prijskaartje aan.

Omdat straling tegenwoordig een hot item is waren de aanwezigen bijzonder geïnteresseerd in de lezing. Het is jammer dat de natuurlijke straling (nog) niet gemeten kan worden. Dat zou het verhaal van Guido nog veel boeiender maken.

Joop

November 2013

Lieve mensen,
Eenzaamheid.
Het lijkt wel een ziekte tegenwoordig. Ondanks de vele mogelijkheden die we nu hebben: email, facebook, twitter en wat er nog meer leuks te beleven is op internet. Niet iedereen heeft internet en juist de oudere mens is vaak verstoken van dat mooie medium of moet ik zeggen: heeft zich verstoken?
Het is moeilijk om met al het nieuwe spul om te gaan. Het kan zelfs zijn dat er geen geld voor is en dan nog, als er zo weinig van je vrienden en kennissen over zijn en díe er nog zijn, hebben geen internet, dan neem je het niet voor de contacten.

In deze tijd van guur weer en zelfs regen, ga je er ook niet meer zo makkelijk op uit. En we zijn verleerd om met de buren om te gaan. Vroeger had je de buren nodig als er wat was. We konden iets niet of we hadden iets niet. Op latere leeftijd hoeven we niets meer en hebben we bijna alles. We hoeven in ieder geval niets meer bij de buren te lenen. En de buren van vroeger, waar wel contact mee was zijn verhuisd of we zijn zelf verhuisd.
Er wordt altijd gezegd: Oude bomen moet je niet verplaatsen, maar dat geldt zeker ook voor ons. Er zijn misschien wel meer mensen die met bomen praten dan met de oudere mens, die daar echt veel meer behoefte aan heeft.
Dit is een uitgelezen tijd om je te laten zien en horen.

Maandag hebben we weer een lezing nu over straling. We horen altijd dat de straling van kleine apparaatjes zoals telefoons en zo niet erg is. En door mensen die het wel slecht vinden wordt aangeraden om de straling te vermijden. Nu is er de mogelijkheid de verkeerde straling om te zetten in goede, die we zelfs nodig hebben in ons lijf. Weg met die depressievolle praatjes. We gaan mee met onze tijd. Misschien zeg je nu: is dat iets voor onze Vereniging? Ik zeg ja: We hebben het altijd over dingen die we niet zien maar die er wel zijn.

Een paar weken terug heeft Rens, onze penningmeester, brieven en mails gestuurd om de benodigde gelden weer te innen. Veel leden hebben snel gehandeld. Onze dank daarvoor. Nu die paar mensen nog die er nog even niet aan gedacht hebben. Bij voorbaat dank. Dan kunnen we ons weer beraden op de sprekers voor volgend seizoen.

In de pauze van de lezing over Reïncarnatie zijn er wat mensen weggegaan. Te vroeg. Daarna werd het veel levendiger door de voorbeelden uit de praktijk van Riny en de meditatie, waardoor we een mooi beeld kregen van haar manier van werken.

Joop

Huisavonden (alleen voor leden)

Momenteel zijn wij bezig met het organiseren van één of meer huisavonden. Voor de maand maart 2014 hebben we ruimte ingepland voor een huisavond (op een maandag) over een bijzonder interessant, maar nog niet bij iedereen bekend onderwerp, namelijk Mesologie.

Wat is Mesologie?
Mesologie behoort tot de zogenaamde complementaire geneeskunde en verbindt wetenschappelijke medische kennis met die uit de traditionele geneeswijzen. Hierdoor ontstaat een transparant systeem van kennis, wetenschap en filosofie. Als zodanig vormt het een brug tussen ‘regulier en complementair,’ tussen ‘West en Oost.’

Wat kunt u verwachten?
Een bijzonder interessante (en gezellige) avond die door zijn beslotenheid de nodige veiligheid biedt voor een interactieve aanpak.

Wie gaat deze avond geven?
Ons eigen paralid, mevrouw Fassaert, zelf een erkend en enthousiast mesologe, is bereid gevonden deze huisavond te geven.

Voldoende deelname vereist
Deze avond, uitsluitend toegankelijk voor leden, kan alleen doorgang vinden bij voldoende deelname. Bij zo’n interessant onderwerp zal dat toch geen probleem zijn hè?

Heeft u interesse?
Geeft u zich dan zo snel mogelijk voor deze huisavond op zodat wij deze verder kunnen plannen. U wordt dan in de volgende Pariodiek nader geïnformeerd over plaats, prijs en de juiste datum.

Aanmelding:
1. Tijdens de lezing:
Bij Willem (bibliotheek; dan kunt u gelijk een boek lenen)

2. Telefonisch:
graag op dinsdag of woensdag vanaf 18.00 uur. Telefoon 075-6286422.

Willem

Shri Nisargadatta Maharaj, ‘Ik ben,’

Gesprekken over onze oorspronkelijke natuur.
Shri Nisargadatta (1897-1981) was een boerenzoon en later sigarettenverkoper uit Bombay. Vlak voordat zijn goeroe (op jonge leeftijd) stierf gaf hij Sri Nisargadatta de raad aan hem te blijven denken en zich te concentreren op de woorden “Ik ben”. Dat deed Nisargadatta, die zich aanvankelijk uit het leven terugtrok in de Himalaya maar na drie jaar begreep dat leven in de gewone wereld een spiritueel bestaan niet in de weg stond.
Shri Nisargadatta wees zaken als Goden, rituelen en reïncarnatie af als niet ter zake doende. Men moest uitsluitend doen aan zelfonderzoek. Hij was een aanhanger van het non-dualisme hetgeen inhoudt: door zich niet meer te vereenzelvigen met de wereld, de persoonlijkheid en het denken kan iemand uiteindelijk zoveel wijsheid en inzicht krijgen dat hij het universele zelf bereikt. Hij wordt: de waarnemer die alleen nog maar zegt: Ik ben.
Het boek bestaat uit 55 vraag en antwoordgesprekken in het Mahrati, die aanvankelijk in het Engels en later in het Nederlands zijn vertaald en in boekvorm werden uitgegeven. In dit boek prikt Shri Nisargadatta af en toe onbarmhartig door de verdedigingslinie van de vrager heen en leidt hem op die manier naar het enige spoor dat leidt tot werkelijke zelfrealisatie.
U leest in dit 238 pagina’s tellende boek onder andere over onderwerpen als: wie ben ik? de persoonlijkheid, de geest is de rusteloosheid zelve, gewaar zijn van het Zijn betekent geluk.
Een fascinerend en leerzaam boek.

Rudolf Steiner: ‘hoe verkrijgt men bewustzijn op hoogere gebieden.’

Steiner, wie kent hem niet? U toch wel? Hij stond al met andere werken in onze bibliotheek.
Dit boek is een fotografische herdruk (vandaar dat ‘hoogere’), zonder enige toelichting. Het wordt beschouwd als één van de basiswerken van de antroposofie. Het beschrijft de manier waarop de lezer een ‘innerlijke scholingsweg’ kan gaan. Dat kan leiden tot ‘bovenzinnelijk bewustzijn.’ Steiner dacht dat deze methode zou leiden tot het betreden van de geestelijke wereld en het verkrijgen van het vermogen zelf te kunnen oordelen. Dit vermogen zou vervolgens in het leven van alle dag op een zeer praktische manier kunnen worden gebruikt.
Het boek is niet heel erg overzichtelijk in die zin dat de oefeningen die deze methode vereist niet in aparte kaders staan maar tussen de tekst door. Laat u zich daar niet door afleiden want deze oefeningen zijn wel degelijk de moeite waard. De tekst kent uiteraard ouderwets taalgebruik maar is toch op eenvoudige manier waardevol omdat het ons laat stilstaan bij processen die we in het dagelijks leven afdoen als ‘gewoon’ terwijl we ze nauwelijks kunnen verklaren.
Bijzonder interessant boek, maar dan wel als je ook die oefeningen doet. Anders blijft het een dode tekst.

Enid Hoffman, oefenboek voor paranormale vermogens

Dit boek is weliswaar om te lezen maar toch vooral om te oefenen. De auteur gaat er vanuit dat we allemaal dezelfde paranormale mogelijkheden hebben maar het ooit hebben afgeleerd daarbij te kunnen. Toch bestaan er communicatiekanalen die wij kunnen openen om deze vermogens weer terug te winnen. Dat proces gaat buiten het verstand, en alles wat daarmee te maken heeft, om. Gerichte aandacht, ontspanning, ademhaling en visualisatie zijn er ingrediënten voor. De oefeningen, in tien overzichtelijke hoofdstukken ondergebracht, zijn onderverdeeld in die voor één persoon (soms met een partner) en voor groepen.
Een goed boek, tot stand gekomen op basis van dertig jaar ervaring. Maar… er wordt hier het nodige van uzelf gevergd.

(178 bladzijden)

Richard Carlson en Benjamin Shield: Healers over Healing

(209 bladzijden)
Dit boek bestaat uit een groot aantal korte bijdragen van bekende healers over hun (vaak heel verschillende) healingswerkzaamheden en hun visie daarop.
Langs deze weg krijgt u als lezer een beeld van de genezende kracht van de mens. Ook Hippokrates van Kos (de grondlegger van de moderne geneeskunde, die leefde van 460 – 370 voor Christus) komt nog even aan het woord en wel op de omslag: ‘de natuurlijke genezende kracht in ieder van ons is de grootste kracht in het beter worden.’ Zeg nu zelf: is dat niet nog steeds een eigentijdse uitspraak?

Het boek is opgedeeld in acht hoofdstukken:
1. genezen door middel van liefde
2. terugkeer tot de heelheid
3. de innerlijke healer
4. de helende relatie
5. de rol van de genezer
6. de helende houding
7. bewustzijn en de helende respons
8. genezing als ons geboorterecht

Namen die u in dit boek aantreft zijn o.a. Elisabeth Kübler Ross, Louise Hay, Deepak Chopra, Larry Dossey en nog 33 anderen. Wat ze schrijven en wat u daarvan vindt kunt u bij het lezen van dit boek zelf ervaren.

Één ding is al duidelijk voor u het boek openslaat: de kracht van de liefde vormt de kern voor het ‘heel’ worden van de mens. Dit is de rode draad die alle in dit boek opgenomen verhalen verbindt.

Dag tuin.

De milde zonnestralen zochten zich een weg door de inmiddels vergeelde bladeren van de esdoorn. De hibiscus, nog volop in bloei, herbergde tal van kruisspinnen waarvan de wonderlijk mooie, maar dodelijke webben zachtjes wiegden op de tonen van de lauwe westenwind.
Hoog boven dit gevaar cirkelde een libelle en streek neer op de witte vensterbank om zich te koesteren in weldadige warmte. Rond de vijver en op het smalle, bemoste tuinpad, dat van het huis, via de schuur, naar het kleine huisje achter in de tuin kronkelde, lagen reeds de bruine bladeren die aangaven dat het misschien nog wel even zomer was maar dat de herfst onweerstaanbaar en onomkeerbaar was begonnen. De oude man manoeuvreerde zijn rollator tussen de half verrotte paaltjes die aan weerskanten het pad markeerden. Voorzichtig nu, want bladeren maken glad en een valpartij kon hij zich niet veroorloven. Voetje voor voetje schoof hij langs de vijver en keek naar de daaromheen staande planten die inmiddels rijk werden geflankeerd door grassen, zevenblad en paardenbloem. Wat bloeiden de goudsbloemen, en daar tussendoor de veelkleurige violen, nog uitbundig, was het niet prachtig? Met zijn benige hand streelde hij zacht de ranke takken van de spirea, die hij 24 jaar geleden zelf nog had gepland. Een aantal jaren daarna had hij hem tot de grond toe afgeknipt omdat hij de vijver moest plaatsen. Daarna vreesde hij maanden lang dat de struik het niet zou halen. Maar ineens zat de groei er weer in en in het voorjaar stond hij wit besneeuwd te bloeien als nooit te voren. Hoe lang stond dat tuinhuisje er ook alweer? Moeizaam rekende hij terug. Dat moest 1979 zijn geweest. Dan stond het er dus al bijna 30 jaar. Hij herinnerde zich nog dat hij het tegelplateau zorgvuldig had gelegd, steeds kijkend of het wel waterpas was. Toen het huisje eenmaal stond had hij het in een prachtige honingkleur gebeitst. Later werd de kleur donkergroen met een vleugje rood. Goedkeurend klopte hij op het houtwerk. Het huisje stond weliswaar een beetje scheef maar het kon best nog wel een paar jaar mee. Als de bewoners het lieten staan natuurlijk, bedacht hij met een schokje. Ach ja, dat zou toch wel? Op dat moment viel een groot esdoornblad precies op het randje van zijn bril. Hij pakte het blad beet en bekeek het nauwkeurig alsof hij elke nerf, elke kleurschakering tot diep in zijn ziel in zich wilde opnemen. Alles gaat voorbij, dacht hij met een vleugje triestheid. Dit blad, deze tuin, dit huis waar ik zo lang woonde, dit leven … mijn leven. Konden anderen ook maar enigszins bevroeden wat het betekende voor een oudere om de geliefde en de geliefde plekjes op een dag te moeten loslaten? Via het smalle grindpad wilde hij zich juist een weg tussen de lavatera, de vlier en de vlinderstruik banen toen hij werd opgeschrikt door de ongeduldige stem van zijn zoon.
“Kom je pa, het is nu echt tijd om te gaan!” “Nu al? maar ik heb mijn rondje nog niet af”, wilde hij zeggen. Maar hij zweeg, want zijn zoon kon nogal kortaangebonden doen als hij zo langzaam deed. Kijk, hij sloot de achterdeur al. Dit was het dan. Met stille tegenzin zette hij zich op de plaats naast de bestuurder en bedacht zich dat er bij de zorginstelling ook een flinke tuin was. En misschien zouden ze binnen wel veel planten hebben. Maar toch, maar toch… Toen de auto zich in beweging zette: mompelde hij bijna onhoorbaar: “dag tuin”. En hij bleef onafgebroken kijken… kijken… kijken…tot de auto de bocht om ging en zijn geliefde plekje definitief aan zijn zicht werd onttrokken.
Willem