Maandelijks archief: mei 2013

Joop Popping, waarnemingen

Geplaatst op door

Terugblik op de lezing van 27 mei 2013:

Waarnemingen met Joop Popping
De laatste avond van vorig seizoen was zeker niet de minste. Joop Popping was weer als vanouds op dreef en liet mensen versteld staan door dingen te vertellen die hij niet “kon” weten. Een man als Joop denkt veel na over de dingen des levens en vooral omdat hij contact heeft met, ja met wie eigenlijk, heeft hij een visie, die hij vaak in het begin van zo’n avond even voor alle aanwezigen ventileert.
We leven maar kort, zeker in verhouding tot de eeuwigheid. Stel dus niet uit, want zeer vaak komt van uitstel afstel.
Hij voelde al vroeg bij zichzelf dat hij een bepaalde gave had. Door iemand anders wist hij pas wat hij er mee kan.
Na het jaar 2000 is er meer angst in de wereld. Angst is een onrustig gevoel om wat zou kunnen gebeuren in de toekomst. Leef NU en je zult er minder last van hebben.
Door pijn en verdriet leren we in het leven. Vaak komen we daar weer sterker uit.
Joop ging na de inleiding met de bezoekers aan het werk aan de hand van de voorwerpen en foto’s die we hadden neergelegd. Vaak had hij het over overledenen, maar bleef niet alleen bij: “Je moet de groeten hebben”. Hij vertelde veel over dingen die de mensen beleefd hadden, hoe ze door ziekte geleden hadden en hoe ze de aanwezige geliefde wilden helpen. Het werd zo een boeiende avond.
We konden merken dat Joop zich fijn voelt om voor ons dit werk te doen en dat doet goed.
Dat hij ook thuis in zijn praktijk, als hij een op een met de cliënt praat, met gevoel en medeleven met hem (haar) bezig zal zijn is voor mij buiten kijf. Het is dan ook leuk dat ik in deze maanden na de lezing een paar keer benaderd ben voor zijn telefoonnummer, omdat mensen naar hem toe wilden. Je kunt je voorstellen dat Joop je best kan bevestigen dat je goed bezig ben en dat hij je dingen kan aanraden, zodat je je leven
weer kan oppakken.

Deze indrukken kreeg ik na een interessante avond.
Joop (Schouten)

Mei 2013

Geplaatst op door

Lieve mensen,
Het is al weer mei, waarin altijd de laatste lezing van het seizoen. Het zal zeker niet de minste avond worden. Joop Popping is wereldberoemd in de Zaanstreek en zal dus ook een volle zaal trekken op 27 mei. Hij zal ons laten zien dat dingen die we niet zien er toch zijn, want hoe zal hij anders dingen kunnen zeggen die alleen wijzelf zouden kunnen weten?

Zo komt een eind aan een seizoen, waarin heel veel gebeurd is. We hebben bijzonder mooie avonden gehad. Ik denk daarbij in eerste instantie aan de laatste, de mantra-zing- avond, met Henry Marshall en zijn Playshop Family. Van te voren weten we in het bestuur niet altijd wat we van een avond mogen verwachten, hoewel we altijd wel aan sprekers vragen bepaalde onderwerpen mee te nemen in hun verhaal. Aan Henry konden we niet vragen bepaalde dingen te doen, maar zoals hij het deed kon het niet beter zeg ik achteraf. En wat hij deed, was integer en deed hij met een blijheid die weer oversloeg op ons. Ik had zeker het gevoel dat eenieder weer blij huiswaarts ging. Het is een heel mooi seizoen geweest, waarin bijzondere sprekers met zeer bijzondere lezingen ons hebben geboeid.

Daarom is het leuk het bestuur eens goed in het zonnetje te zetten. Het lijkt soms wel eens dat we in verhouding veel bestuursleden hebben, maar die lezingen, wat het voornaamste onderwerp van de besprekingen is, stellen we met elkaar samen in de vergaderingen en ieder draagt zijn steentje bij. Verder mag ik Willem en Martine bedanken voor hun bijdragen aan de Pariodiek, die er sinds hun medewerking pas echt een interessant blad van maakten.
En dan Jan de Waal, die ons dit jaar met zijn persoonlijke verhalen weet te raken. Ga door Jan en inspireer hiermee anderen, want er zijn altijd mensen die ook in hun eigen leven hun voordeel kunnen doen met persoonlijke ontboezemingen van de schrijver. Bedankt!!

Groetjes, Joop

Tijd

Geplaatst op door

Na het eten ’s avonds kijken we vaak naar Lingo. Als je wel eens met taal bezig bent en Lucille af en toe leuk uit de hoek vindt komen, is het wel een leuk spelletje, te meer omdat we dan even aan het uitbuiken zijn en de afwas nog wel kan wachten.
Als je dan zo meedoet met dat spelletje, komt het best vaak voor dat ik het woord net iets eerder weet dan de kandidaat. Even daarna komt die er dan mee op de proppen.
Je denkt dan wel eens: zouden ze het telepathisch van mij overnemen?
Maar dan denk je weer: Het wordt toch allemaal eerder opgenomen! Ja dat zal wel zo zijn. Dan ben je dus later met dat spelletje bezig dan de kandidaten en kunnen ze het nooit van jou overnemen.
Maar is het niet zo dat tijd eigenlijk niet bestaat en dat alles tegelijk gebeurt? Als ik dus naar dat programma kijk kan het best zijn dat de kandidaat mijn oplossing al aanvoelt voordat ik hem gevonden heb. Of zou het zo zijn dat er al zo veel letters zichtbaar zijn dat de grootste lummel het woord op een gegeven moment wel kan zien?
Het blijft leuk om er over te denken en misschien kijken jullie nu nooit meer met
dezelfde ogen naar Lingo.
Joop

Henry Marshall, mantra zingen

Geplaatst op door 
Mantrazingen met Henry Marshall en Playshop Family Musicians 
(Terugblik CONCERT van 15 april 2013)

De vijfkoppige band stond al ruim van te voren klaar. Om acht uur precies gaf Joop het woord aan Henry. Iedereen stond op en even later werd afgestemd op de OM klank om onze actie perfect gelijk te stellen met de ‘flow van de muziek.’ De avond was begonnen.
Voordien waren we er nog niet geheel gerust op. Immers, het bestuur wilde dan wel eens flink uitpakken, maar goedkoop was het niet en een volle zaal was dus niet alleen heel erg leuk maar ook noodzakelijk om het grootste deel van de kosten op te vangen.
Maar op zo’n moment kun je zien dat we een esoterische vereniging zijn. Het vertrouwen was er en rond kwart voor acht stroomde de zaal vol bekende en onbekende mensen (er waren zelfs bezoekers uit Best bij Eindhoven). De nog lege plekken werden allen bezet en er moesten zelfs de nodige stoelen bijgezet worden.
Henry legde steeds de mantra uit aan de hand van steekwoorden. Daarna zette de band in en de zaal zong betrokken en enthousiast mee.

Na de openingsmantra (waarvan ik de titel helaas niet heb kunnen opschrijven) zongen we de volgende nummers (wie een computer heeft: een aantal mantra’s kun je terugvinden op you tube).

Padure hari mukunda murari
Stralend licht bevrijdt ons van dualisme. Ik zie voorbij mijn individualiteit.
Bevrijding.

Gate gat Parangate
Parasam gate Bodhi Swaaha
Ik kan voorbij elke vorm, naar de essentie gaan. Een grote bevestiging van intuïtie. Ga voorbij de schijn naar de waarheid: Letterlijk: wij roeien allemaal samen. We zingen ook dat we samen in deze boot zitten en over de gedachten die we samen kwijtraken.

Om Ham Hanumate Namaha
Deze mantra is voor onszelf en voor degenen die in ons hart en ons leven zijn via de mantra. Als je de naam hardop zegt, werkt de mantra nog beter.
Gedachte: het is de helende energie van het universum die door mij straalt.
De OM sound is te horen in het centrum van de borst. We vieren de toewijding aan het goddelijke. De kracht is de levenskracht die door de aderen stroomt.

Opnieuw: >Om Ham Hanumate Namaha
Na deze inspirerende mantra zingen we de mantra nogmaals om zelf in beweging te komen. Niet om te dansen maar om echt (geestelijk) te bewegen.

Na de pauze: Kodande rama pahi Pattobhirama
hara hara ganga shiva shankara
Jai panduranga
Gedachte: wat ik nodig heb krijg ik en wat ik niet nodige heb, verdwijnt. Het water van de rivier zorgt hiervoor.

Deze mantra wordt ook door iedereen meegezongen. Aan het einde steeds langzamer tot het indrukwekkend stil wordt.

Yaya Yaha Devi Mata Namaha
Ik word gevoed door het universum. Er wordt voor me gezorgd. We vieren de overwinning van de stralende energie.

Om Dum Durgayai Namaha
Om Kreem Kaalikayai
Vernietigt alles wat niet in lijn is met de kosmische energie.
Leidende gedachte: ik ben absoluut veilig. De Om Dum energie is een beschermend schild tegen het kwaad.

Tat Tvam Asi Aham Brahmasmi
Ayam Atma Brahma
Leidend principe: ik zie mezelf in jou. De essentie is goddelijk

Om Asatoma Sadgamaya Tamasoma
Jy Otir Gamaya Mrityorma
Amritam gamaya
Leidende gedachte: ik ben afgestemd op de grote veranderingen in het leven. De mantra geeft een verschuiving van de ziel weer (van leugen naar waarheid, van dood naar onsterfelijkheid etc).

Dhanyavad Ananda
We hebben ons juweel opgepoetst: We kunnen iets meer glanzend en competenter naar huis. De mantra’s geven ons een woordenschat waarmee ze onze hoogste aspiraties kunnen verwoorden. Ananda = gelukzaligheid.

Tenslotte bedankt Henry zijn band en alle mensen in de zaal (maar niet hun ego’s).
Joop, op zijn beurt bedankt Henry voor de meer dan prachtige avond.
Tenslotte zingt iedereen nogmaals de mantra Dhanyavad Ananda.
Willem

 

 

 

Henry Marshall, Ph.D.

Henry MarshallHenry Marshall is a healthcare psychologist with a private practice in the centre of Amsterdam. His therapeutic skill integrates Western evidence-based methods with Eastern philosophies, healing, and meditation. His heartfelt simplicity awakens even sceptical people to the pleasure and power of chanting mantras (magical sacred songs in Sanskrit language).

Together with the musicians of the Playshop Family, he has recorded several CDs of powerful healing mantras.
He has also authored a book about mantra chanting.He and Rickie Moore are life partners and co-therapists.

Rickie Moore, Ph.D.
Rickie Moore

Rickie Moore is a counselling psychologist with a private practice in the centre of Amsterdam. She developed Tri-Energetics, a system designed to help people satisfy needs, simplify wants, and clarify intentions. Her background includes more than thirty years of experience in a variety of treatment settings.

She skilfully and lovingly inspires people to overcome their barriers, discover their talents, examine their roles, and delight in how wonderful they really are.

She has authored two books published in English and also numerous others published in Dutch and German. She has also recorded several CDs.

Henry Marshall en the Playshop Family
(bron: http://www.inpeacenet.com/)

Alles is aandacht

Geplaatst op door

Ineens werd mijn dochter 21, zomaar, na dagen die zich aaneen regen. Na een continu proces van in- en uitademen. Na vallen en opstaan. Na drie keer per dag een maaltijd, 20 jaar lang. Na jaren lang ’s avonds naar bed en ’s morgens weer op. Een en twintig jaren oud, mijn kleine dametje, ineens niet zo klein meer.
Ineens moet mijn zoon eindexamen doen. Na 5 jaar HAVO, 5 jaar ’s morgens op de fiets heen en ’s middags op de fiets terug. Na opletten afgewisseld door lummelen en keten. “School is echt vet saai, mam.” En na, met name de laatste jaren, een door puberteit geteisterde moeite met opstaan en op de laatste nipper naar school fietsen. Nog voor het eindexamen een feit is, moest hij zich al oriënteren op wat nu hierna. Gelukkig wist hij heel goed wat hij wilde en doorliep een aannameprocedure op een vervolgopleiding. Hij werd aangenomen. Nu nog even de laatste examen loodjes.
Ineens zat ik blijkbaar in de aanloop naar de menopauze. Zo vaak over gehoord en altijd over gedacht: dat zal wel loslopen. En dat doet het ook. Op de slapeloze nachten na. En de minder gemakkelijk afvalbare vetkwabjes. En de irritante bril die op moet anders kan ik niet meer lezen.

Wat nou ineens?
Er bestaat geen ineens. Er bestaat alleen maar ontwikkeling. Cycli die zich aaneen rijgen, zoals de natuur die met stille trom haar gangetje gaat. En wat zijn wij mensen anders dan een onderdeel van die natuur? Natuurlijk voelen wij ons superieure wezens, met ons fantastische denkvermogen. Maar eigenlijk zijn we met zijn allen kippig. Net zo kippig als ik met mijn twee stomme brillen die elke keer op en af moeten. Alle ontwikkelingsprocessen spelen zich af in de stilte. De dagen die elkaar opvolgen? Vandaag zei vanmorgen niet tegen mijn dochter toen zij wakker werd: “Dit is dag 7665 van jouw leven. Je hebt er nog xxx te gaan.” Gisteren zei niet tegen mijn zoon, toen zijn wekker ging: “Opstaan, dit is dag 6305 van jouw leven, je hebt examen.” Vandaag zei vanmorgen niet tegen mij: “Je dochter heeft 7665 dagen gehad en jij hebt er 18350 gehad.” Morgen zegt vast niet tegen mijn man: “Jij hebt mazzel, je hebt er weer een dagje bij gekregen. De teller staat op 23825.”

Het is half twee ’s nachts. Ik kan weer eens menopausaal niet slapen. Vastbesloten om mij hier niet druk meer om te maken ga ik achter de laptop zitten. Dan maar geen slaap. Ik bedenk mij dat aandacht, bewustzijn en mindfulness de zaken zijn waar het om gaat. Mijn irritante brein dat maar door blijft malen. Vooral ’s nachts, als het stil is en donker, wanneer het lijkt alsof ik in een holle ruimte sta waarin ieder woord weerkaatst. De niet te stuiten echo van mijn gedachtestroom die oorverdovend doordendert. Ineens komt de gedachte voorbij dat ik nog geen stukje voor de Pariodiek heb geschreven. Dat ga ik dan nu doen.
Ik hoor kikkers kwaken. Zeker ook menopauzaal. Besluitend dat ik af wil van het woordje ineens in mijn leven, neem ik mij voor meer tijd uit te trekken om stil te staan.
Stil te staan bij het feit dat ik zo’n 18350 dagen geleefd heb. En de balans op te maken over die dagen. En dan goed te kijken. In stilte. Goed te voelen. Heel stilletjes. Om zo te besluiten wat ik morgen ga doen. Op dag 18351. Zodat ik morgennacht, als ik niet kan slapen, terug kan kijken op dag 18351 en kan tevreden kan zijn. Tevreden dat ik die dag heb geleefd vol aandacht. Vol bewustzijn. Zodat als het de laatste van mijn reservoir aan dagen zou zijn, ik dat feit niet hoef te betreuren.

Martine Clausen, aandachtig.