Maandelijks archief: maart 2013

Hoe Plato’s ideeënleer tot stand kwam

Geplaatst op door

Gezellig zaten ze in het warme zonnetje en keken naar de wolken die langs hen heen naar verre oorden dreven.
‘Hoe was dat ook weer met die theorie van jou?’ vroeg God (van alle tijden) aan Plato (ca. 427 – 347 voor Christus).
Plato woelde met zijn rechterhand in zijn baard en knipte met zijn linkervinger een stukje te dicht bijgekomen wolk weg. ‘Bedoelt u de ideeënleer, Heer?’ ‘Ja die, ik was de naam even vergeten, bij wijze van spreken dan’, mompelde God enigszins afwezig, want hij was juist bezig met het bezweren van wat relletjes in Indonesië, India, Irak en Amsterdam-Osdorp.‘Dat was een verhandeling over het feit, dat van alle dingen op aarde een perfecte, universele blauwdruk bestaat. Zo bestaat er bijvoorbeeld een blauwdruk van het perfecte paard. Alle paarden op de aarde, hoe verschillend ook, zijn daar van afgeleid. En zo is dat met alle onderwerpen die je maar kunt bedenken,’ zei Plato ijverig en hij kuchte zacht om zijn trots te verdoezelen.
‘Ah ja, ik weet het weer,’ zei God, ‘blauwdruk. Maar dat ultieme paard en die andere perfecte blauwdrukken, wie heeft die dan uitgevonden?’ ‘Eh, U toch?’ fluisterde Plato en keek vanuit zijn ooghoeken op naar de meester die één oneindige vinger uitspreidde over de oceaan en een storm temperde die wat al te eigenmachtig de oevers van verre kusten beukte.
‘Is het werkelijk? Oh, je bedoelt de schepping, toen ik van al die afzonderlijke ideeën tastbare dingen heb zitten fröbelen. Ach, wat is dat alweer lang geleden. En dan te bedenken dat het slechts een examenstuk was voor de hogere Godenschool. Ik herinner me nogal wat kritiek op het goed en kwaad principe. Mijn leraren verwachtten daar niets van. Jongen, zeiden ze: je KAN je personages geen vrijheid geven, dat loopt helemaal spaak. Soms denk ik wel eens: ze hadden gelijk, ik heb er een smak werk aan.’
Plato keek wat schuw naar de meester op, die plotseling een merkwaardig zacht licht begon uit te stralen dat zich tot in het oneindige uitbreidde. ‘Kijk maar even de andere kant op,’ zei God zacht. ‘Ik moet even mijn gemoed luchten.’
‘Maar Heer,’ waagde Plato, ‘wil dat zeggen dat u een fout in uw concept heeft gemaakt?’ God glimlachte zodat het zonnen en sterren regende over de wereld. ‘Nee,’ zei hij. ‘Ik blijf geloven in de vrije wil’. Het alternatief zou zijn dat mensen robots worden, die alleen uitvoeren wat ik voorschrijf. Nee, de mens zal het moeten doen met zijn eigen verantwoordelijkheid opdat hij uiteindelijk in vrijheid voor het goede kiest. Niemand kan zich achter mij verschuilen, maar dat maakt de keuze wel waardevoller.’ En wie mij nodig heeft, kan altijd op mij rekenen.
Het bleef een tijdje stil. Toen zei God zacht: ‘Ik kan me nog herinneren dat ik jou die ideeënleer inblies, je was vier jaar en het leek me wel een leuke filosofische oefening voor je.’
Plato keek strak voor zich uit. ‘Vier jaar heer?’ vroeg hij toonloos. ‘Vier jaar’, zei God. ‘Het was een aardig beginnetje. Weet je, je zou die theorie eens wat meer uit moeten werken. Als je hulp nodig hebt, dan roep je maar.’ Toen, met een machtig gebaar van zijn arm trok hij een prachtige sterrenhemel over de wereld. En alles was vredig en zacht.
Meer weten over de ideeënleer

Willem

 

Pats weg!

Geplaatst op door

De hele dag door maken we keuzes en nemen we beslissingen. De meeste onbewust en misschien minder belangrijk. Zal ik vandaag naar de kapper of morgen is geen megabesluit. Op een dag besloot ik om niet meer naar het journaal te kijken en geen kranten meer te lezen. Dat was een keuze gemaakt met een categorische instelling, maar die bleek al te rigoureus. Soms kom je binnen als het journaal aan staat en dan komt het voor dat je onwillekeurig ook mee kijkt.

Afgelopen week was ik met mijn dochter in Londen. Zij gaat daar studeren. Net als in ons land heb je in Engeland gratis kranten. Er is er eentje ‘s morgens, de Metro, en ‘s avonds weer eentje, The Evening Standard. Om in Londen van A naar B te komen is de metro, the underground, het makkelijkste vervoermiddel. Die ‘ tube’ (buis) zoals hij hier ook veel genoemd wordt, ligt bezaaid met gratis kranten. Afijn, u raadt het al: ik ging er in lezen. Ook uit pure nieuwsgierigheid over wat ze zoal in dit land belangrijk lijken te vinden. Vol afschuw las ik dat er een groep toeristen in Luxor om het leven was gekomen, omdat de luchtballon waarin zij een toertje boven de stad maakten, in brand vloog. Er zaten wat Engelse toeristen in en daardoor werd een en ander breed uitgemeten in de krant. Met foto’s van opgewonden enthousiaste gezichten voor ze opstegen en al.
De volgende dag stond er in de krant dat er een man van 47 was aangevallen door een haai ergens bij Nieuw Zeeland en was omgekomen. Zijn lijk werd niet eens gevonden omdat de zee daar te diep was, of omdat die haaien hem helemaal hadden opgepeuzeld.
Daarnaast stond de krant bol van de bomaanslagen en oorlog en andere ellende, naast sport en beroemde mensen en dergelijke.
Een paar jaar geleden was ik ook in Luxor. We zouden toen een ballontochtje gaan maken, alleen het kon niet doorgaan omdat er een verbod op luchtballonvaren was. Wie weet, als dit toen niet het geval was geweest, dat ik ook in zo’n onveilig ding was gestapt.
Ik bemerkte de afgelopen dagen dat ik regelmatig aan die omgekomen mensen heb moeten denken. Zij waren lekker een week op vakantie. Vanochtend stond er in de krant dat Joran van der Sloot toch wel spijt had van zijn moorden en eigenlijk de nor wel uit wilde omdat hij een gezin wilde stichten. Pardon?

Gisteren liep ik door een park, fantastisch mooie eeuwenoude bomen. Een prachtig meer. Watervogels die kwetterden toen we langsliepen. Er waren geen andere mensen in het park. Het was al wat later in de middag. Ineens kwam een stel hertjes tevoorschijn.
Wilde. Ze schrokken op van de knisperende dode bladeren waarover wij liepen. Alert bleven ze stil staan. Wij ook. Toen ineens sprongen ze het bos in. De grond was bezaaid met sneeuwklokjes. Grote dikke bossen vol. Het was zo vredig.
De natuur is zo prachtig. Hoe triest dat de mensheid er zo een absoluut zootje van maakt. Vanochtend stond er in de krant dat er een miljoen liter olie per jaar wordt geloosd in de Noordzee.
Waar zijn we mee bezig?

Martine Clausen, bezorgd

maart 2013

Geplaatst op door

Lieve mensen,

Dat was weer eens zo’n avond, met de lezing over graancirkels. Janet Ossebaard
vertelde zo terloops, dat toen ze begon met haar werk om de graancirkels te
onderzoeken, ze eigenlijk wel wist dat het allemaal nep was. Het is dé manier om met
een onderzoek te beginnen: denken dat je zult aantonen dat het niks is. Als je dan tot de
ontdekking komt dat het wel wat is dan ga je pas echt aan het werk. Dan is niets je te
gek om aan te tonen juist naar de niet-gelovigen dat het echt iets is, dat we het niet
mogen veronachtzamen, maar wel met in het achterhoofd dat er cirkels zijn die wel met
mensenhanden gemaakt zijn.
Je weet dan wel heel snel welke echt zijn en welke nep. Kijk alleen maar naar de
manier, waarop de stengels zijn gebroken. Het graan van de echte kan weer omhoog
komen, heeft daar wel een paar weken voor nodig, maar de neppers liggen plat en
komen in geen eeuwigheid meer overeind. Dan is er, vooral als ze nog vers zijn, de
geweldige energie die je kunt voelen, als je er op bedacht bent.
De lezing van Janet was een aaneenschakeling van foto’s en enthousiaste verhalen,
zodat het een avond werd om nooit meer te vergeten!
Maandag 11 maart gaan we dansen. Ik ben niet zo’n danser, nooit les gehad of zo. Op
feestjes ben ik het muurbloempje. Maar de vorige avond met Léon Beckx, een paar jaar
geleden, was ook een heel bijzondere. Hoe gek het ook klinkt, ik voelde dat het ging, ik
voelde dat ik ging. Nog dagenlang voelde ik dat ik gegaan was en dat is bijzonder. Ik
hoop dat het nu weer zo zal gaan, hoewel ik niet weet of mijn knie, die de laatste lezing
nog ingepakt was, het fijn zal vinden. We zien wel, ik heb er in ieder geval heel veel zin
in.
Dans mee! Groetjes, Joop

De Vijf Ritmes – Leon Beckx

Geplaatst op door

Maandag 11 maart 2013 LEZING 20.00 uur

De Vijf Ritmes die door Gabriëlle Roth zijn ontwikkeld vormen een
bewegingsmeditatie voor iedereen, zelfs als je niet zo van dansen houdt. Het is een
eenvoudige, maar diepgaande bewegingsvorm, die helend werkt voor lichaam, geest,
hart en ziel.
De verschillende ritmes: vloeiend, staccato, chaos, lyrisch en stil vormen samen een
golfbeweging (een ‘wave’). Ze nodigen je uit om in beweging te komen, te luisteren
naar je lichaam en je natuurlijke stroom en expressie te (her)ontdekken.
‘Laat het vloeiende ritme golven in zacht ronde bewegingen, volg je voeten en open je
voor de impulsen vanuit je lijf, totdat staccato vraagt om helderheid en duidelijkheid die
zichtbaar wordt in de vorm. Hoeken, lijnen, duidelijke bewegingen pulseren door je
lichaam en leiden je langzaam naar chaos, waar controle zijn macht verliest en je niets
anders kunt doen dan je vol overgave aanbieden aan de dans. En dan: je armen spreiden
zich, je borst opent en je blik verruimt. Het lyrische ritme leidt je naar licht. Een
vederlichte dans die tenslotte rust vindt in de verstilde bewegingen van stilte, in volle
acceptatie van wie je bent.’
Ieder ritme biedt ruimte en structuur, waarin je zoekt naar je eigen unieke expressie en
beweging. Er zijn geen vaste passen om te volgen.
Elk ritme is als een leraar en biedt een veelheid van mogelijkheden en uitdagingen. De
ritmes maken patronen zichtbaar en helpen je hierom te glimlachen. Als je oefening zich
verdiept, kun je onbekende gebieden in jezelf herkennen.
Het dansen van de Vijf Ritmes geeft ontspanning en plezier, het verbindt je met kracht
en levenslust. De ritmes bieden je de mogelijkheid om terug te keren naar je natuurlijke
levendigheid, want wat vastzit en niet ademt stagneert, wat beweegt en ademt kan
groeien en zich ontplooien.
De Vijf Ritmes helpen je om vrijheid te vinden in je beweging, je zelfhelende
vermogens aan te spreken en je bewustzijn te verhogen. Het is een expressieve,
plezierige, meditatieve en transformerende manier om in contact te komen met je
innerlijke drijfveren.
Iedereen kan de Vijf Ritmes dansen en je doet het altijd goed. De muziek nodigt uit en
ondersteunt je dans. Het varieert van rock en roll tot klassieke melodieën, stevige house,
Ierse ballades, jazzy grooves, Afrikaanse percussie en gevoelige songs.
De beoefening van de Vijf Ritmes is geschikt voor jong en oud, voor gepassioneerde

dansers en voorzichtige bewegers, voor soepele lijven en stijve harken, voor slechte
ruggen en gebroken harten …
Iedereen is welkom. We bewegen tot we ‘bewogen worden’ …

Kom en dans!

‘De dans is zo bevrijdend voor mij. In de dans spreekt ons lichaam pure poëzie. Elke emotie, gedachte en gewaarwording kan uitdrukking vinden in een taal van ritme en beweging. Ik ben verliefd geworden op deze taal en voel me ontzettend vereerd nu ik mijn liefde voor de dans mag delen in lessen en workshops.’

Leon_Beckx_grootLéon Beckx groeide op met vechtsport en hip hop en is opgeleid als psycholoog en therapeut. Hij was als psycholoog en trainer werkzaam in de psychiatrie, het onderwijs en het bedrijfsleven. In zijn lessen en workshops verweeft Léon zijn passie voor de dans met deze brede achtergrond. Zijn lessen zijn experimenteel en subtiel met veel aandacht voor het bewegend centrum. Léon danst, leert en werkt samen met Marieke Klaren en Marc Lendfers. Lees verder →