Janet Ossebaard, graancirkels

Terugblik op de lezing van 11 februari 2012 door Janet Ossebaard.

Janet begon de avond met een hele serie graancirkels te laten zien de een nog indrukwekkender dan de ander. Je moet wel een scepticus tegen wil en dank zijn om nog te kunnen beweren dat de “kunstwerken” door mensen gemaakt zijn. Let alleen maar eens op de grootte van de projecten. De tractorsporen die op de foto’s waren te zien, liggen zo’n 35 meter uit elkaar, zodat de “kleine” graancirkels meer dan 70 meter middellijn hebben. Daar komt bij dat de meeste zo ingenieus in elkaar zitten dat het voor ons stervelingen onmogelijk is om dat in één nacht te kunnen maken. En last but not least: de halmen in de graancirkels zijn zo geknakt dat het voor de boer mogelijk is alles te te oogsten als het graan rijp is.
Er zijn veel soorten cirkelmakers: Buitenaardsen, Gaya, Lichtwezens en ook collectief (on)bewustzijn van mensen. Ze gaf als voorbeeld de graancirkel die ontstond toen 6 mensen op een jolige avond een graancirkel met een tempelierskruis wilden manifesteren en er de volgende morgen naast de kerk waarin ze het tempelierskruis gefotografeerd hadden een graancirkel aantroffen met 6 tempelierskruisen. Het lijkt dat er iets is wat met ons samenwerkt.
We zitten qua bewustzijn van de mens na 2012 in een hele nieuwe periode. We worden steeds spiritueler, we gaan steeds meer uit het hoofd en in het hart.
De Graancirkels worden gemaakt voor onze spirituele groei. De geometrische vormen zetten je aan tot emotionele en spirituele groei op hartniveau. Die ontwikkeling is hard nodig. De boodschap die ze ons willen brengen: ze willen contact, geen angst.
Er zijn cirkels die een wormhole voorstellen. In 2006 kwamen we daar pas achter. Ze kunnende ruimte buigen en zo de duur van de ruimtereis verkorten. Toen we het door hadden kwamen heel veel van die wormholes alsof ze wilden zeggen: “Ja, jullie hebben het door!”  Nassim Haramein heeft wetenschappelijk bewezen dat je de ontploffingen op de zon kunt gebruiken als portal om van buiten ons zonnestelsel er in te komen. Het thema “zon” komt heel vaak voor in de graancirkels, alsof ze willen zeggen: “Hou de zon in de gaten, want daar komen we vandaan”.
Een ander thema is de rol van de mens. Het hart in de graancirkels was geen mensenwerk, maar de entiteiten weten hoe wij het hart voorstellen. We treffen ook De voorstelling in de kabbala aan en het yin-yang teken, het Christus-kruis, Diamant en kristal, wat symbool is voor het opengaan van het hart. De Feniks, die herrijst uit de as, staat voor de mens die opstaat uit de donkere nacht van de ziel. De Israëlische letters in een lange strip zegt: “een nieuwe stam van mensen”.
De zorg voor moeder aarde wordt ook vaak uitgebeeld in de vorm van dolfijnen, vlinders, bijen, vogels enz. In 2007 komt het eerste yin-yang teken en daarna nog velen. Het kruis als teken voor het christusbewustzijn begon in 2008 en in 2010 kwamen er twee aan weerskanten van de snelweg, die als we de foto’s van beide op elkaar leggen, samen de afbeelding van de lijkwade uit Turijn vormen, waarop het gezicht van de lijdende Christus is “geprint”. Symbolen van oude volken als de Maya’s en Egypte willen ons zeggen: bestudeer de oudste beschavingen, daar liggen de antwoorden. 95% van de graancirkels hebben symbolen van de Maya’s. Er is er een die de stand van de planeten weergeeft voor 23 december 2012.
Ook is er het grote symbool van de Maya’s voorstellend het centrum van ons melkwegstelsel. Op 21december was de uitlijning van de Melkweg, die maar een keer in de 26000 jaar voorkomt. Dan heeft de aardas weer alle tekens van de dierenriem doorlopen.
We hebben er niet veel van gemerkt, maar alle profetieën zijn intussen uitgekomen.
Bij Indianen was de uitspraak:  “in de eindtijd zullen tekens in hemel en in het graan verschijnen”. Er zijn “lichtschepen”, die niet met het blote oog te zien zijn, op verschillende plaatsen gefotografeerd. Er zijn ook kruisen van licht gefotografeerd. Roep ze op. Ze willen heel graag contact. Sommige kruisen zijn zelfs wel gewoon te zien. Lichtspiralen kwamen in Noorwegen aan het firmament. Na een tijd explodeerde de kern. Volgens een kenner is dat een portal om te reizen in de ruimte. De terugkeer van de oudsten, die gevlucht waren voor de Spanjaarden met Cortez. Dat is ook gebeurd. De terugkeer van de Wisdom keepers. Activatie van de piramiden, zie het boek van Willem Witteveen.
Over de hele wereld zijn piramides, die nu door Google ontdekt worden. Janet heeft zelf gezien dat er een grote lichtbundel uit een piramide kwam en dat gebeurde vaker bij piramides. De terugkeer van de witte bizons. Ze heeft ze zelf gefotografeerd. Ze heeft ook een wit hert op de Veluwe gefotografeerd. De leeuw en het lam, er zijn foto’s van cheeta’s met een hertje, die vriendschap gesloten hebben.  Zet dat in het NOS journaal ipv. al die bende. De foto van de visser met de haai. De haai zat vast in een net, de visser bevrijdde de haai. Ze zijn vrienden voor het leven. De haai komt elke dag een knuffel halen en volgt de visser waar hij gaat.
Het geheim is: wees open en niet bang. Als je bang bent slaan al je chakra’s dicht en kun je geen contact meer maken. Zwarte mensen krijgen witte kinderen, witte mensen krijgen zwarte kinderen. 13 kristallen schedels zijn gevonden en dan zou het duizendjarig vredesrijk aanbreken. De geografische pool is aan het verschuiven, met 40 km per jaar.  De witte paarden zijn bij elk natuurvolk heilig, er zijn er in Zuid-Engeland 9 uitgehouwen in de witte krijtrotsen. Daar komen de meeste graancirkels voor. De engel verscheen in goddelijke energie aan Robbert. Hij maakte een serie van 15 foto’s met een prachtige engel. De honderd apen. Er was een aap die spoelde zijn zoete bataat in het zoute water van de oceaan. Het was lekkerder en beter voor zijn spijsvertering. De andere gingen hem nadoen, maar ook ineens op andere eilanden, die het hem niet hadden zien doen. Zou dat de doorgifte zijn door het akashaveld? Dus als we met elkaar de vrede en de liefde in de wereld brengen zal het zich uitspreiden als een olievlek. In 2000 kregen we de graancirkel van het hart, van de onvoorwaardelijke liefde. Blijf het uitzenden.

6 jaar geleden is Janet ook bij ons geweest en had ze een interessante lezing gegeven. Nu was ze zo mogelijk nóg boeiender, omdat ze meer inging op de spirituele aspecten, die de graancirkels meebrengen. Een heel bijzondere avond.

Joop

Graancirkels, Janet Ossebaard,

In 1994 raakte ik – door een bezoek aan een graancirkel bij Assen – in de ban van de graancirkels. Vanaf 1995 bracht ik al mijn zomermaanden door in Zuid-Engeland, de ‘bakermat’ van het fenomeen, waar ik de daar gevormde formaties bezocht en onderzocht. Ik bracht veel formaties in kaart (in Engeland, Nederland en Duitsland). Hierbij richtte ik me onder meer op het nemen van monsters t.b.v. biofysisch onderzoek, het nemen van overzichts- en detailfoto’s, en het in kaart brengen van anomalieën: vreemde afwijkingen zoals de aanwezigheid van vreemde substanties, gebogen, verwrongen of afgerukte stengels en aren.
Ik werkte mee aan de totstandkoming van drie videodocumentaires over de graancirkels, geproduceerd door Bert Janssen.
In 1996 verscheen “Crop Circles, What On Earth Is Going On?”, in 1998 “Crop Circles, The Research” (met een update in 2000), en in 2001 “Contact”: de video die een EBE-Award won als beste ufo-gerelateerde videodocumentaire tijdens het symposium en filmfestival in Laughlin, Nevada (USA).

In 2000 verscheen mijn boek “Graancirkels, een wereldwijd mysterie”, uitgegeven door Librero, waarin een kleurrijk beeld wordt gegeven van de vele gezichten van het graancirkelfenomeen.
Ik werkte mee aan de totstandkoming van de videodocumentaire The Silbury Hole Enigma (2001), eveneens geproduceerd door Bert Janssen.

In de zomer van 2002 nam ik deel aan een onderzoek van de Universiteit van Utrecht, waarbij door middel van infrarood thermografie pasgevormde graancirkels werden onderzocht.
Eveneens in 2002 won ik, samen met collega-onderzoeker Bert Janssen, de Frontier Award voor mijn bijdrage aan de grenswetenschappen in Nederland. Voor 2004 werd ik wederom genomineerd voor deze prijs.

Begin 2008 verscheen mijn boek “Graancirkels – de meest betoverende ooit”, uitgegeven in eigen beheer (Uitgeverij Benign).
Het is het eerste boek in een serie van acht over het graancirkelfenomeen. In de zomer van 2009 verscheen: “Graancirkels – het Bewijs”.
Deel 3 “Graancirkels – UFOs en ETs” verschijnt in het najaar van 2012.

Daarnaast ben ik voorzitter van de Graancirkel Werkgroep Nederlanden.
Sinds een jaar of tien geef ik in eigen land en buitenland lezingen over het graancirkelfenomeen en verzorg ik ervarings- en verdiepingsdagen. Ook organiseer ik reizen naar de graancirkels in Zuid-Engeland.

(bron http://www.circularsite.com)

www.circularsite.com waar je je kunt opgeven om de laatste nieuwtjes te horen ook over eventuele graancirkels in Nederland.

De sites, waarover werd gesproken deze avond:
www.cropcircleconnector.com
www.robbertvandenbroeke.nl
www.cropcirclegroup.com
www.bertjanssen.nl
www.niburu.nl

Gewone Mensen

Zojuist heb ik het boek De Ongewone Pelgrimstocht van Harold Fry gelezen. Sinds lang heeft een boek me niet meer zo geraakt. Behalve prachtig geschreven, is het ook een boek dat tot nadenken stemt. Het gaat over een gepensioneerde man die op een dag een brief krijgt van een oud-collega die op sterven ligt. Ze lijdt aan uitgezaaide kanker. Ze wilde hem nog even gedag zeggen en bedanken voor vroeger. Harold heeft al jaren niet meer aan haar gedacht. Hij schrijft een kaartje terug en gaat de deur uit om het te posten. Hij koopt een postzegel bij de garage en het meisje van de garage vertelt hem over een tante die ook aan kanker ten onder zou gaan volgens de artsen. Maar dat die tante nu, 10 jaar later, nog altijd leefde omdat ze vertrouwen had. Harold krijgt dan ineens het idee dat hij zijn collega van vroeger op moet gaan zoeken. Maar hij moet lopend gaan. Hij belt de hospice en zegt dat hij er aan komt en dat zijn collega op hem moet wachten. Alleen hij woont in Zuid Devon (zuiden van Engeland) en zij zit in een hospice helemaal in het noorden. Dus honderden kilometers ver weg. Hij begint gewoon te lopen. Hij belt nog even naar huis en zegt het tegen zijn vrouw. Die snapt er niets van maar hij hangt op en gaat. Hij heeft een winddicht regenjack aan en verder zijn bootschoenen. En dan gaat hij.

Onderweg komt hij allerlei mensen tegen. Gewone mensen als jij en ik. En omdat Harold zo gewoon is en eenvoudig zegt dat hij lopend naar zijn collega gaat, vertellen mensen ook iets over zichzelf. Omdat hij niet bedreigend is en hen accepteert zoals ze zijn.
Het is een boek dat je aan het denken zet over het leven. Dat ieder mens zijn eigen verhaal heeft. Dat ieder mens zijn best doet op zijn eigen manier. Dat ieder mens zijn eigen verdriet en drama heeft en dat je aan de buitenkant van iemand niet kan zien wat zijn verhaal is.
Het maakt dat je nooit meer wil oordelen over een ander. En dat je nooit meer negatieve gedachten zult hebben over je ‘saaie buren van een paar deuren verderop die de hele dag achter de geraniums zitten’.

Het maakt dat je inziet dat jouw leven ook een aaneenschakeling is van gebeurtenissen waar je maar mee moet zien om te gaan en waarmee je omgaat op jouw manier. Niet goed, niet slecht, gewoon jouw manier.
Heeft het leven zin? Dat kunnen wij ons afvragen. Dat doet Harold op een gegeven moment ook. Hij loopt door het land en komt steeds andere plaatsen en mensen tegen.
En als hij voorbij is gekomen, zijn de mensen hem dan vergeten? Hij zal het nooit weten.
Zijn de mensen die wij ooit zijn tegengekomen, in de bus, bij de supermarkt, op straat, waarmee we een praatje maakten, ons vergeten? Vast. Of niet. Het maakt niet uit. Het leven is een beweging.
Het verleden kan een enorme impact hebben op ons leven. Tot ver in de toekomst kan het ons bepalen. Om afstand te kunnen nemen van zaken die ons bezwaren en die we niet meer kunnen veranderen, zit er maar één ding op. In het hier en nu komen. Met je aandacht naar het huidige moment met je beide voetjes op de vloer.

Ik heb het boek uit. Ik kijk uit het raam. Ik voel mij verwant. Verwant met een fictieve figuur uit een verhaal. Hij raakt mij. Ik wou dat ik Harold op kon gaan zoeken. Dat gaat niet want hij bestaat niet.
Maar overal kan ik mensen tegen komen. En die kan ik tegemoet treden. Net als Harold laat zien. Zonder oordeel, vriendelijk, open, niet overdreven nieuwsgierig, maar ook niet afwijzend. Integer.
Ja, dat kan ik doen.

Martine Clausen, onder de indruk

februari 2013

Lieve mensen,
De seizoenen schrijden voort. Als je zoals ik nu naar buiten kijk is het net of het al voorjaar is. Het zonnetje schijnt en het ziet er uiterst vriendelijk uit. Ik was net wel even buiten en het windje is nog dun, zoals we dat plegen te zeggen als het gewoon een koude, gure wind is. Maar ik zie het weer van nu als een opwarmertje voor de lente, waarin alles weer gaat groeien en bloeien, slechte economie of niet. Gelukkig dat het weer zich daar niets van aan trekt. Dat zouden wij ook moeten doen. Er is nog zo veel te doen, zoveel op te knappen en bij te houden dat het onbegrijpelijk is dat alles wordt tegengehouden door een economie die er vast ook niet beter van wordt als er zo veel mensen met een te lage uitkering thuis zitten. De Melkert-banen die een paar jaar geleden goed werk leverden mochten er niet meer zijn om welke reden dan ook. Maar goed, bij ons in de Vereniging loopt alles nog soepeltjes. We hebben steeds prachtige lezingen, waar we heel veel van opsteken.
Het verslag van de lezing van januari laat weer eens zien dat de thuisblijvers weer eens ongelijk hadden.
De lezing die komt: Graancirkels is er op voorhand al een om in te lijsten. Enkele jaren geleden toen Janet Ossebaard bij ons was, hebben we al zo genoten van de prachtige foto’s en mooie verhalen rondom de graancirkels, die vaak zo ingewikkeld in elkaar zitten dat het onmogelijk is zo’n kunstwerk in één nacht te maken, als we dat al in een week zouden kunnen!
We verwachten dan ook een grote toeloop, zodat ik jullie wil vragen op tijd aanwezig te zijn. Er zijn al mensen van buiten de Vereniging die zich gemeld hebben om er zeker van te zijn een plaatsje te hebben. Daar komt nog bij dat Janet heel graag om half acht wil beginnen omdat ze alles graag wil laten zien en ze niet te laat wil vertrekken omdat haar terugreis verder is dan die van ons. De zaal is om 19.00 open en we gaan beginnen om 19.30 uur. We verwachten er veel van en hopen dat jullie allemaal komen. Als je je aanmeldt zal je in ieder geval niet voor de dichte deur komen.
Groetjes, Joop